Steden en dorpen in de buurt

Les Woieries

is ons dorpje van 11 huizen en een kroeg. Er wonen ongeveer 30 mensen. In vroeger tijden stond er een glasfabriek, een "verrerie" en daar is het dorp naar genoemd. De huizen zijn allemaal meer dan honderd jaar oud, behalve dat van onze buurman, dat ook behoorlijk uit de toon valt.
Aan onze kant van de weg, achter het weiland naast buurman Gérard, is nog een vervallen lavoir. Dat is en openbare wasplaats, waar vroeger de vrouwen van het dorp hun was deden (en ondertussen gezellig de dorpsnieuwtjes doornamen).

Monthermé

is het 'grote dorp' 5 kilometer 'naar beneden' (want het ligt in het Maasdal), waar les Woieries bij hoort. Het is genoemd naar de bisschop Saint Ermel (Mont-Ermel = Ermel-berg). Er is een supermarkt, de Champion, waar je ook benzine kunt tanken en gasflessen omruilen, twee bakkers, allerlei winkeltjes, een postkantoor, een bank (Crédit Agricole) met een geldautomaat, twee apotheken, kappers, restaurants, garages, kortom, alle eerste levensbehoeften!
Er zijn twee kerken in Monthermé, de Abdijkerk Saint Remi van Laval-Dieu en een versterkte kerk, Saint Léger.

Les Hauts-Buttés

is het dorpje waar we op uitkijken vanuit de ramen aan de achterkant van ons huis. Hier staat de in 1877 gebouwde kerk van St. Antonius, een bekend bedevaartsoort, waar nog elk jaar op 13 juni vele gelovigen heentrekken. Sint Antonius van Padua, door Paus Gregorius IX heilig verklaard in 1232, is de heilige die zich ontfermt over ‘hopeloze zaken en verloren voorwerpen’. Het bekende gedichtje zegt dan ook:
Sint Antonius, beste vrind,
zorg dat ik mijn ... weer vind.
Dat vele voorwerpen zijn teruggevonden en ook veel hopeloze zaken toch tot een goed einde zijn gekomen, bewijzen de meer dan 2300 ‘ex-voto’, de bedankbordjes in de kerk. ‘Sint Antonius, bedankt voor het terugvinden van mijn gouden horloge’, staat daar dan bijvoorbeeld op.

Omdat reizen vroeger moeilijk was, is toen de kerk klaar was een hospice, een gastenhuis gebouwd, waar de pelgrims onderdak konden vinden. Dit huis was tegelijkertijd een opvangplek voor arme oude mensen, zodat de éne groep in de behoeften van de andere kon voorzien.
In 1891 was de bouw van het hospice klaar, het werd tot mei 2000 met grote toewijding door nonnen geleid (in totaal dus 109 jaar lang). Tegenwoordig is het geen gastenhuis meer, maar alleen een tehuis voor ouden van dagen.

Kerkdienst: zondag om 10.30 uur
Bezichtiging: elke dag van 9 tot 12 en van 14 tot 18 uur, maar de deur is altijd open en als er geen dienst is, mag je altijd naar binnen.

Bogny-sur-Meuse

is het dorp dat stroomopwaarts naast Monthermé aan de Maas ligt. Het is een heel langgerekt dorp. Wat het meest opvalt, zijn de puntige rotsen “de 4 Heemskinderen”.
In Bogny is een metaal –museum, waar in een voormalige boutenfabriek wordt getoond hoe deze in vroeger tijden werden gemaakt, en een museum met mineralen en fossielen.

Revin

is het dorp dat stroomafwaarts van Monthermé ligt. Je kunt er via Monthermé komen, maar ook via les Hauts-Buttés, over een tamelijk hobbelige weg door het bos. Vlak voor Revin kom je dan langs een uitkijkpunt waar je een schitterend uitzicht hebt op het plaatsje Revin, diep beneden in het dal.
De enige echte bezienswaardigheid van Revin is het “Spaanse huis” uit de 15e eeuw. Op de begane grond kan je zien hoe een Ardenner familie leefde in de jaren 1920 – 1930, boven zijn steeds andere tentoonstellingen.

Charleville - Mézières

is de préfecture (hoofdstad) van het departement Ardennes en tevens de hoofdstad van de marionetten. Sinds 1961 is er om de drie jaar in september 10 dagen lang een marionetten- festival, waar uit de hele wereld meer dan 250 marionettenspelers optreden en dat tienduizenden toeschouwers trekt. Bij het woord marionetten moet u zich trouwens niet alleen die kinderlijke poppetjes voorstellen, het is absoluut ongelofelijk wat er tijdens het festival te zien is.
Het verhaal van de 4 Heemskinderen wordt er van 10 uur ’s-morgens tot 9 uur ’s-avonds getoond in ‘le grand marionnettiste’ een twaalf meter hoge pop met een luikje ter hoogte van zijn buik, dat elk uur open gaat en waarin het verhaal getoond wordt.

Charleville-Mézières heeft ook een prachtig plein, de Place Ducale, met veel gezellige winkeltjes, eethuisjes en terrasjes onder een veelheid van bogen. Het is het mooiste plein van de Ardennen, gebouwd in het begin van de 17e eeuw. Het plan was toen om er ook nog een paleis en een kathedraal te bouwen, maar dat is er nooit meer van gekomen.

In 1854 werd in Charleville-Mézières de beroemdste Ardenner geboren: het wonderkind Arthur Rimbaud, een geniale maar tevens behoorlijk arrogante dichter, die met zijn eveneens beroemde vriend Paul Verlaine lange zwerftochten door de omgeving heeft gemaakt, waarbij ze in alle cafeetjes onderweg neerstreken om grote hoeveelheden absint te drinken. Hoewel hij een gruwelijke hekel aan zijn geboortestad had (‘Het is het meest idiote provinciestadje van Frankrijk’ zei hij), kwam hij er toch steeds terug. Hij is er op 37 jarige leeftijd, na een tiental jaren in het leger in Afrika te hebben gediend, ook teruggekomen om te sterven. Charleville-Mézières is niet rancuneus, Rimbaud wordt er zeer geëerd, er is een Rimbaud- museum en zijn graf, zijn geboortehuis en het huis waar hij is opgegroeid zijn te bezichtigen.

Sedan

ligt nog een eindje verder dan Charleville-Mézières, maar het is de moeite waard om dat stukje te rijden, want in Sedan staat het grootste fort van Europa, met een oppervlakte van 35.000 m², waar 4000 mensen een goed heenkomen konden vinden. Het is gebouwd in de 15e eeuw.

In de zomer zijn er altijd allerlei 'middeleeuwse' activiteiten, zoals toernooien.