Monsieur Bouillot had ons gewaarschuwd dat hij niet veel tijd had en dat we blij mochten zijn als de geïsoleerde betonvloeren er in augustus in zouden liggen. Behalve als het regende, want dan ging hij bij ons aan de gang, omdat dat haast allemaal binnenwerk was. Nog nooit hebben twee mensen zo hard geduimd dat het een nat voorjaar zou worden... en nog nooit viel er zoveel regen in de Ardennen!
Monsieur Bouillot heeft weken achter elkaar bij ons gewerkt: de vloeren uitgehakt, het houten plafond van de eetkamer gesloopt, een gat gemaakt in de muur tussen de zit- en de eetkamer en dat afgewerkt met de eiken balken van het gesloopte plafond en de door ons zo zorgvuldig schoongemaakte stenen van het 'kleine muurtje', twee ramen uitgehakt, vloeren gestort, ook in de kelder, waar de ketel moest komen, drie treetjes gemaakt in de doorgang tussen de zit- en de eetkamer vanwege het niveauverschil, en toen het weer opklaarde heeft hij buiten de septictank ingegraven en omdat de grond achter erg nat was, een afwateringsgeul gegraven naar de achterkant van de tuin, waar een soort moeras ontstond.
Toen Lex en onze jongste zoon Igor een weekend in mei weer een partij gekregen meubels gingen brengen met de bestelauto van de zaak, was alles bijna klaar. Ze kwamen aan op een zondagmiddag en vonden Monsieur Bouillot hard aan het werk. Hij raadde ze aan om de houten vloer van de badkamer te slopen, dan kon hij daar nog een betonvloertje in leggen en meteen de muur metselen. Er moest ook een deuropening gemaakt worden van de badkamer naar de gang. Monsieur Bouillot had zijn slijpschijf laten liggen en 's-avonds hebben ze toen die opening gemaakt. Jammer genoeg was de slijpschijf net een halve centimeter te kort, maar Igor zei 'die ram ik er wel even uit', nam een aanloopje en met een echte American-football- stoot van zijn schouder lag de deuropening eruit!
Toen Lex en ik een week later voor een week kwamen, was de muur gemetseld en de vloer gelegd en had Bouillot ook een gat gemaakt voor de afzuigkap in de keuken. Al zijn spullen waren weg, dus Monsieur Bouillot was klaar! Om dit te vieren nodigde hij ons uit voor een etentje bij de auberge in ons dorp. Er was nog een andere dorpsbewoner uitgenodigd en met z'n vieren deden we ons tegoed aan een soort boeuf bourguignon van wild zwijn. 'In de streek geschoten, niet van de poelier'. De vierde gast, Louis, vertelde van alles over het dorp. Er waren 11 huizen bewoond en dan natuurlijk de auberge, annex café. Ons vieze opaatje had tijdenlang gefungeerd als een filiaal van het gemeentehuis, maar was geen erg beminnelijk mens. Monsieur Bouillot had het vervallen kasteeltje gemetseld in Hauts-Buttés, waar wij in de verte op keken. Het was expres zo vervallen gemaakt en is eigenlijk het nieuwste gebouw in dat dorp! We kwamen er ook achter dat niemand erg gesteld was op onze buurvrouw Sylviane.
We gingen gipsplaat en isolatiemateriaal bestellen bij Monsieur Liesch, die de bestelling noteerde, beloofde dat het meteen gebracht zou worden en ons met een valse grijns 'prettige vakantie' wenste.
Op een avond kwam Monsieur Massin ineens opdagen met de mededeling dat Bouillot ook zou komen en dat ze de put gingen zoeken. Die put was een heel probleem, een buurman uit het dorp, Léon, die nog aangetrouwde familie was van ons opaatje, was ons al komen vertellen dat hij 'daar, echt waar' zou moeten zitten, de zoon en erfgenaam had dezelfde plek aangewezen op de kaart, maar toen Monsieur Bouillot daar was gaan graven, had hij niets gevonden. Na nog een vruchteloze poging op een andere plek, werd besloten de pijp van de oude handpomp te volgen, dan zouden ze de put wel moeten tegenkomen. Het probleem was wel, dat ons hele keurige geasfalteerde voorpleintje overhoop gegooid werd op die manier, maar er was geen andere oplossing. Monsieur Bouillot kwam met zijn graafmachientje en ze vonden de put. Anderhalve meter voor het huis, op een plek die niemand had aangewezen. De put zat een meter diep en toen de grote plaat leisteen er af geschoven was, bleek dat hij drie en een halve meter diep was en dat er ruim twee meter water in stond. 'Prima' vonden Massin en Bouillot. Massin ging aan de gang om met een grote lange boor een gat te maken in de keldermuur voor de nieuwe slang, die met filter en terugslagklep in de put was gehangen. Monsieur Bouillot hielp ons in de tussentijd om met het graafmachientje de caravan naar achter te verhuizen. Lex had twee wanden van het tweede schuurtje gesloopt, zodat de caravan daar onder dak kon staan, met uitzicht op de tuin. Het had een boel voeten in de aarde en Monsieur Massin kwam ook nog helpen, maar na een boel gehannes stond de caravan in het schuurtje. Monsieur Massin beloofde dat hij in juni de ketel en de waterpomp zou komen aanleggen.
Lex hakte het oude pleisterwerk van de buitenmuur in de badkamer eraf en bekleedde twee muren met isolatiemateriaal en gipsplaat, 'placoplâtre'. Daarvoor moesten eerst metalen frames op de vloer en tegen het plafond geschroefd worden, daartussen dan weer andere frames, met op de plaats waar bijvoorbeeld het reservoir voor de WC moest komen, een versteviging. Glaswol ertussen en gipsplaat ertegenaan. Monsieur Massin kwam een douchebak brengen, want die wij gekocht hadden deugde niet, volgens Monsieur Bouillot.
Het laatste weekend kwamen onze vrienden Ad en Els langs, op doortocht van hun huis in Zuid-Frankrijk naar Almere. Ze waren laaiend enthousiast en riepen herhaaldelijk: 'Wat een boel werk, maar wat een mogelijkheden, je zult zien, als het af is, hoe geweldig het dan is!' Dat vonden wij dus ook!
Ze sliepen in ons bed en wij in de caravan en 's-ochtends ging ik ze een emmer lauw water brengen: 'Uw bad is klaar, Mevrouw, Mijnheer, en het ontbijt wordt geserveerd in de kleine eetzaal op het manifestatieveld'.
Na dit ontbijtje in de caravan vertrokken ze en wij ruimden op en gingen ook naar huis.