19. Buitenwerk

Joke en ik wiedden weer onkruid en Joke haalde met de woeler stukken gras weg, omdat we verzonnen hadden dat we sommige perken wilden vergroten.

Mijn cursisten Els en Joop kwamen op zaterdagochtend speciaal heen en weer uit Almere om ‘even koffie te drinken’ en het huis te bekijken. Ze brachten een prachtige hortensia mee, die meteen in een nieuw stuk perk bij de caravan werd geplant.

Ik maakte me veel zorgen over de nieuwe planten, want het was de drie weken dat we niet in het huis waren, heel erg droog en warm weer geweest, maar gelukkig hadden ze het allemaal overleefd. Toen we in juli weer 2 weken in het huis waren, was er een langdurige hittegolf, maar toen kon ik de nieuwe planten natuurlijk elke dag water geven.

Lex maaide het gras met onze nieuwe maaimachine. Die hadden we gekocht bij Monsieur Dujardin in Willerzie, in België, omdat de oude die we van Lex’ zus Ton hadden gekregen, ter ziele was. Hij was ook al 23 jaar oud, dat kon Monsieur Dujardin (wat een toepasselijke naam voor een handelaar in tuinmachines!) zien aan het nummer dat er op stond. De tractor deed het ook al niet, dus die had hij met zijn bus opgehaald. Gelukkig was daar niet veel mis mee, de nieuwe maaimachine kostte al zo veel! Die gaven Lex en ik elkaar dus maar voor onze verjaardagen...

Lex had ook de heg willen snoeien, maar het was veel te warm. Hij timmerde wel een bank om op te staan bij het snoeien, zodat hij dan niet boven zijn krachten hoefde te werken. En hij timmerde een opstapje, naar voorbeeld van een opstapje van Bouillot, dat nog in het appartement stond. Superhandig!

Bank, opstapje, buiten- tafelblad, leuningen buitentrap en lantaren- pilaartjes werden gebeitst en de brug werd gerepareerd. Ik egaliseerde de zijtuin, elke ochtend vroeg stond ik te scheppen en te harken. Soms kwam Marc langs, op weg naar een klus in Haut- Buttés, en die gaf dan een fles champagne af, die ik in de koelkast zette. ’s-Avonds na het werk kwam Marc dan weer langs en dronken we samen die fles leeg!

Verder deden we deze periode niet veel, het was veel te warm, zeker 10 dagen boven de 30°, het was echt geen doen! We gingen een middagje naar de Cora, lekker koel daarbinnen, en een middagje toeren met de auto (vanwege de airco) en zwemmen in het Lac des Vieilles Forges.

De laatste zaterdag van ons verblijf was er weer een dorpsfeest, deze keer bij Philippe, omdat hij zijn verbouwing (grotendeels) klaar had. Het was niet meer zo heel warm en hij had een groot schaduw- zeil gespannen, dat klapperde in de wind en je de indruk gaf dat je op een groot zeilschip zat. We gingen er heen om 12 uur, wat achteraf een uur te vroeg bleek te zijn. Er waren meer dan 30 mensen. Na de apéro met quiches, waren er een heleboel verschillende salades en weer een geroosterd schaap, kaas en daarna weer die verrukkelijke vruchtenvlaaien van Blanche en Marcelle.
Het was de bedoeling dat we bleven om ’s-avonds te helpen de ‘restjes’ op te eten, maar om half zeven kon Lex geen frans meer horen en waren we bekaf, dus namen we hartelijk afscheid.

We hebben nog een paar uurtjes genoten van de stilte op ons eigen terras. Honger hadden we niet meer! Het was weer een heel geslaagd feest geweest.

Eind augustus gingen de kinderen twee weken, na een week kwamen wij en bleven ook twee weken, zodat we een week samen doorbrachten in het Franse huis. De kinderen hadden slecht weer, die eerste week, het regende pijpenstelen en ook in EuroDisney, waar ze twee dagen heen gingen, kregen ze nog af en toe een buitje. Dat mocht de pret niet drukken, ze hadden het erg naar hun zin en genoten volop. Kleine Aeryn vond het vooral een feest om de schaapjes, kippen, koeien en de ezel in het dorp eten te geven. We spaarden dus worteltjes (die ik in de tuin bleek te hebben... ik weet zeker dat er ‘slaapmutsjes’ op het zakje stond, maar ineens groeiden overal in de perken mooie oranje wortels!), oud brood en sla en elke dag werden de dieren gevoederd. Prachtig vond ze dat!

Het was de bedoeling geweest om aarde te kruien, maar die was veel te nat en dus te zwaar, zodat dat niet door ging. Wel heeft Lex het gras gemaaid, een keer met de trekker en een paar dagen later met de nieuwe machine om het helemaal ‘af’ te maken. Aeryn hielp flink mee met harken en alle gras in de kruiwagens gooien (zij had er zelf ook een natuurlijk, een mooie rooie!) De kantjes werden getrimd met de débroussailleuse, onkruid werd gewied, hier en daar werd een struik die te uitbundig groeide gesnoeid en Lex heeft, staand op zijn nieuwe bank, een flink stuk heg gesnoeid. Ook de anti-inkijk-van-de-buurvrouwen coniferenheg werd in model gesnoeid en de hazelaarstruik naast de garage. Aeryn hielp afgesnoeide takken sjouwen. Ik sproeide het gras tegen onkruid.

De binnenmuren waren grotendeels gemetseld, alleen in de slaapkamers was het niet af, maar daar moest de loodgieter eerst bij om aftakkingen voor de radiatoren te maken. Ik ging dus naar het winkeltje van zijn vrouw, Fides, om te vragen of hij een keer kon komen kijken. Dat gebeurde, en ik deed meteen Fides’ voeten. Ik deed ook de voeten van de ouders van Marc, en van een ander oud dametje in Nohan. De moeder van Marc heeft de wijkverpleegster over mijn bestaan verteld, dus dat belooft nog wat...en dat, terwijl ik eigenlijk wilde ophouden met werken!

Lex maakte de elektriciteitsleidingen in de muren van het appartement. Hij freesde ze voorzichtig in met en slijpmachine en maakte de gaten voor de dozen precies pas. Toen kwam Guy, de hulp van Marc, even helpen en deed bang-bang-beng met een bijl en ram-ram-ram met een hamer... met die kleine gaatjes kon hij niets beginnen, zo paste er geen gips meer bij, die er toch echt in moest om de dozen op de goede plek te fixeren.

Marc legde uit dat hij pas in maart kan gaan stuken, omdat er in de winter niet genoeg kan worden geventileerd. En dat moet, om het vele vocht kwijt te raken. Maar toen ik zijn voeten deed en dreigend zei dat ik een heel scherp mes in mijn handen had, beloofde hij lachend dat hij de kamer de volgende week al zou doen, dan konden wij verder met het plaatsen van de keuken, want die stond verschrikkelijk in de weg op het gangetje boven. Die belofte was natuurlijk weer een reden om een fles champagne open te trekken!

Met Igor en Aeryn ging ik naar Revin om spullen te halen voor de buitenkraan, die Igor meteen installeerde. Hoera!

We waren bij Marc en Chantal uitgenodigd om te komen eten. ‘Tout du terroir’ : reebout, cèpes en cantharellen. Heerlijk ! De TV bleef de hele avond aanstaan als bewegend behang, niemand keek, maar uit ging hij niet. Chantal kwam ons, ondanks onze protesten, afhalen en bracht ons na het eten weer terug, zodat we allebei wat konden drinken. Waar vind je zo’n aannemer in Nederland!

Onze vrienden Jerry en Tineke kwamen twee dagen logeren, ze waren 4 jaar geleden voor het laatst geweest en vonden alles behoorlijk veranderd.

Ons hele dorp gonsde trouwens van de geruchten: ‘heb je het al gehoord...’
De Auberge aan de andere kant van het dorp liep niet zo goed. Dat kwam, naar ieders idee, omdat Marie-Ange nou niet echt het zonnetje in huis is en je wilt toch graag een vriendelijk gezicht zien als je ergens gaat eten, nietwaar? Maar Marc (niet onze aannemer, een andere Marc!) en Marie-Ange hadden samen bedacht dat Marc een baantje als vertegenwoordiger zou aannemen, dat Marie-Ange zou koken en serveren tegelijk en dat ze van het gezellige eettentje een bowlingbaan moesten maken. Reuzegoed plan, in een dorp van 11 huizen! Er werd een aannemer in de arm genomen en er verrees al snel een superlelijke aanbouw achter de Auberge. Toen Marc echter een keer vroeger thuiskwam dan gewoonlijk, vond hij zijn Marie-Ange bezig de aannemer in natura te betalen. Marc is, zoals alle mannen van het dorp, een fervent jager en hij pakte zijn geweer en bedreigde daarmee de aannemer. Politie erbij, toestanden alom, Marc 48 uur in het gevang. Toen hij eruit kwam, vertrok hij meteen naar vrienden in het Zuiden van Frankrijk, roepend dat hij wilde scheiden en dat de Auberge maar moest worden verkocht. Wij zijn, net als het hele dorp, benieuwd hoe dit af gaat lopen. Wordt vervolgd!