20. Pas de problème non plus

           (Ook geen probleem)      

In oktober gingen mijn nichtje Nanda, haar man Guido en hun 3 maanden oude dochtertje Marit voor een weekje vakantie naar ons huis. Na enige aanloopmoeilijkheden met de verwarming, hadden ze een prima week. ‘Alleen’, zei Nanda, ‘jeetje, wat is het druk bij jullie, er komt elk moment wel een Fransman binnenvallen’.... Het bleek, dat Marc inderdaad tijdens onze afwezigheid de kamer had gestuukt (en ook de WC en de badkamer) en dat daarvoor de ramen en luiken overdag open moesten staan, om het stuukwerk te laten drogen, en ’s-nachts moesten de ramen ook open blijven, maar de luiken moesten dicht.
Nanda en Guido waren nog maar net binnen, toen buurman Gérard aanbelde om dit alles in rap Frans uit te leggen. Guido deed zijn best, maar begreep niet helemaal hoe die luiken werkten en zette ze dus niet vast. Waarop Marc, die toevallig langs reed en de luiken zag wapperen in de wind, naar binnen stormde om luiken en ramen voor beschadiging te behoeden door de luiken met de desbetreffende klemmen en de ramen met stukken piepschuim vast te zetten. Nanda belde mij, ik praatte met Marc, die dacht dat de buurman de luiken niet goed had vastgezet en boos naar de buurman stoof. Die arme Gérard, zich van geen kwaad bewust, vertelde Marc dat hij er niets mee te maken had, waarop Marc mij weer belde en zei: ‘laat je nichtje en haar man er maar afblijven, ze doen het niet goed, Gérard komt wel elke ochtend om ze open te zetten en elke avond om ze dicht te doen’. Dat vonden Nanda en Guido toch wel erg veel inbreuk op hun vakantie- privacy, dus zodra ze ’s-ochtends hun bed uit waren, deden ze zelf de luiken open en keurig volgens de regels werden ze netjes vastgezet met het klemmetje.
Pas de problème!
De laatste dagen van hun verblijf maakte Marc de gladde afwerkvloer in kamer, badkamer en WC.

Eind oktober, in de herfstvakantie,  gingen we zelf weer voor een week. Toen na een paar dagen regen het weer opklaarde, wilde Lex het gras maaien, maar de tractor startte niet. Hij ging het hoge gras dus te lijf met de nieuwe handmaaier, maar dat viel niet mee. We besloten dat we dringend behoefte hadden aan een tuinman die bij onze afwezigheid kon komen maaien, zo was het geen doen, elke keer was de tuin weer een oerwoud als we kwamen en waren we een week bezig om er orde in te scheppen. En dat, terwijl er binnen ook nog zo veel moest gebeuren...
Ik wiedde, snoeide en plantte bollen, veel keizerskronen, want dat schijnt door de vieze geur van de bollen onder de grond de mollen af te schrikken. De mollenverjagers doen hun werk normaliter prima, maar de piepertjes die erin zitten waren bijna allemaal stuk gegaan en ik had nog geen nieuwe kunnen kopen, want bij de onderdelenwinkel in Almere was de voorraad al maanden uitgeput.

Lex begon dapper allerlei wandcontactdozen en plafondlampen te installeren. Helaas liep dat niet op rolletjes, lampen brandden niet en stopcontacten weigerden dienst... Lex raakte er aardig gestressed van en zag het niet meer zitten. Gelukkig kwam het laatste weekend hulp: onze vrienden Ad en Els kwamen logeren. Ad had zijn eigen gereedschap meegenomen, waaronder handige meetapparatuur en loste al die problemen in een oogwenk op, dus dat was voor elkaar. Wat echter minder goed voor elkaar was, zei hij, was de hele elektrische installatie. ‘Die deugt van geen kanten, in jullie huis niet en in het appartement niet. De leiding naar het appartement en de stoppenkasten moeten vervangen worden, maar eerst moeten jullie bij de EDF drie fasen en 9 ampère aanvragen. Nu is het brandgevaarlijk en absoluut niet volgens de normen’.
O jeetje...
Gelukkig beloofde hij dat hij weer een weekend zou komen als de EDF de gewenste 9 ampère en drie fasen zou hebben aangelegd.
Els en ik vonden het vooruitzicht van zo’n extra weekendje samen geen enkel probleem!

Lex sjouwde de keuken vanuit onze gang naar het appartement en zette alles op de goede plaats neer. Nu moest Monsieur Massin er eerst bij om waterleidingen en afvoerpijpen aan te leggen. Daar was het wachten dus op. Ik sprak die boodschap in op zijn antwoordapparaat, maar we hoorden die week niets van hem.
Het stond wel erg ‘echt’, die keuken!

Igor, Saripa en Aeryn waren de eersten die voor het Oud- en- Nieuw- feest, dat we met z’n allen zouden vieren, aankwamen in les Woieries. We hadden in het appartement een radiator in de kamer en in de gang, allerlei aan- en afvoerleidingen in de keuken, een wastafel en een douchekraan in de badkamer en in het toilet een WC en een wastafeltje. Monsieur Massin had dus flink zijn best gedaan!

Hij had flink zijn best gedaan...  maar de verwarming was met geen mogelijkheid meer aan de praat te krijgen en de kinderen hadden het heel koud! Houtkachel aan, gaskachel aan, elektrisch blaaskacheltje aan, maar warmer dan 16˚ kregen ze het niet. Ze belden dus naar mama, en ik belde Madame Massin, die haar man dezelfde avond nog langs stuurde. Gelukkig kreeg Monsieur Massin het voor elkaar, de ketel brandde, de pompen werkten, de radiatoren werden warm... maar hij was de straat nog niet uitgereden, of de boel hield er weer mee op. Igor belde mij, ik belde naar Massin, die net weer thuis aangekomen was... op een gegeven moment had ik Igor op lijn 1 aan het éne oor en Monsieur Massin op lijn 2 aan het andere oor: ‘even wachten, Igor, ik vertaal,...ja...., Massin zegt dat je nu met de kleine schroevendraaier moet proberen die pomp te draaien....non, ça ne marche toujours pas..., wacht even, niet allebei tegelijk... attendez...’), en ja hoor, na een boel Babylonische spraakverwarringen en technische aanwijzingen kreeg Igor de pomp weer lopend en de verwarming aan! Warm water hadden ze niet, maar daarvoor kwam Monsieur Massin een dag later terug en toen werkte alles weer.

In de tussentijd zat Lex zich hier in Almere op te vreten en riep wanhopig dat hij de tent ging verkopen en dat hij het helemaal had gehad met het huis in het algemeen en de verwarming in het bijzonder. Massin werd gebeld en wat zei hij als antwoord op al die stress?
‘Oh la la...Ha ha ha...Pas de problème!’

Toen Lex en ik op vrijdagavond aankwamen waren ook Sacha en Stella al gearriveerd. Juri was na de Kerst naar Culemborg gegaan, dus die was met Sas en Stel meegereden. Zodat moeder Janny’s hele kuikengebeuren tot haar grote genoegen voltallig op nest was!

Net als vorig jaar hadden we weer Oud- en- Nieuw- cadeautjes onder de boom, die we zaterdagmiddag uitpakten. Iedereen werd vreselijk verwend en Lex kreeg een boomstammen- kliever, die meteen werd uitgeprobeerd. Prima ding! Dat scheelt een boel hak- werk.

Op Oudejaarsdag ging ik met Aeryn traditiegetrouw oliebollen uitdelen in het dorp. Ze wilde wel graag mee, want ze had een grote zorg: de schaapjes waren weg! Wat Aeryn bijna wel het leukste vindt in ‘opa en oma’s Franse huisje’, is het voeren van de schaapjes, maar toen ze met mama en Stella en een zak oud brood naar het schapenweitje waren gegaan, was er geen schaap te bekennen, waarover ze over de telefoon haar zorg had uitgesproken tegen oma: ‘oma, alle saapjes isseniet. Kippen ook kwijt!’  Dat kon natuurlijk niet, dus oma informeerde bij Philippe waar ze waren gebleven. Ze waren in de stal naast het huis van Blanche en Léon. De opluchting was groot, vooral toen ze hoorde dat alle schaapjes een baby in hun buik hadden en daarom lekker binnen mochten blijven.
Maar er bleef een prangende vraag: ‘enne kippen dan?’ Tja, die waren allemaal in de magen van de vos en de buren verdwenen. Ik besloot dus dat de kippen ‘op vakantie’ waren. Dat begreep ze wel en ze knikte blij met haar bolletje: ‘Ejin ook ekansie.’

Op oudejaarsavond staken Igor en Sacha in de plenzende regen sterretjes en niet- knallend vuurwerk af. Die plensregen zorgde ook voor een waterballet in de stal, stromen water kwamen er naar binnen door de muur heen. Marc, die op nieuwjaarsdag met 2 flessen champagne kwam ‘bonne année – bonne santé’ wensen, besloot aan de oever van deze ‘River of Babylon’, dat het opnieuw voegen van de muur nu een urgentieverklaring had.
Lex dweilde. En dacht: ‘de verwarming vertoont kuren, de stoppen slaan steeds door, het water komt dwars door de muur de stal instromen...waar ben ik toch in hemelsnaam aan begonnen’....

Het werd die week niet meer droog, maar Lex’ humeur klaarde gelukkig wel wat op! Ik stortte me op mijn Franse pedicurepraktijk: 10 klanten die week!
Behalve Juri bleven ook Igor, Saripa en Aeryn de hele week en iedereen was ziek. Men kuchte, snotterde, was hangerig, moe en akelig...en kleine Aeryn, die ons allemaal had aangestoken, was het zonnetje in huis!

Er kwam een mijnheer van de EDF om te kijken wat de EDF moest doen om ons 3 fasen, 9 KWH te geven. Die mijnheer verklaarde vrolijk dat ze de boel best konden veranderen voordat Ad onze installatie aan zou passen. Daar word ik nou best een beetje moe van: ik had vanuit Almere speciaal naar Frankrijk gebeld om te vragen of zij alles al aan konden passen voor Ad aan het werk ging, maar ‘nee, nee, echt niet, mevrouwtje, dat gaat zo maar niet’ riep de mijnheer aan de telefoon. Het kon dus wel.
Maar nu hoeft het niet meer, de afspraak met Ad is gemaakt en die komt het laatste weekend van februari en de daaropvolgende maandag komt dan de EDF voor de grote 3- fasen- truc!