24. Appartement klaar

We kwamen vlak voor oud- en- nieuw aan in les Woieries, alle kinderen waren daar al eerder aangekomen. In onze afwezigheid had Marc hard gewerkt! De gevel was helemaal klaar en de trap en de plafonds ook. Bij het bekleden van de trap met blauwe steen, die werkelijk schitterend was geworden, was hij een beetje geholpen door een wel heel jonge arbeidster, en nog een buitenlandse bovendien.... Igor, Saripa en Aeryn waren in november een weekje geweest en Aeryn had dapper ‘geholpen’ met cement roeren. Ze hadden met z’n tweetjes zelfs een heel eigen taaltje ontwikkeld, met veel ‘oeh’ en ‘aah’.

Massin had de ventilatie geïnstalleerd in de keuken, WC en badkamer. Alleen de dakdoorvoer moest nog worden gemaakt . Hij had ook een grotere, mooie nieuwe radiator in onze keuken geplaatst. De oude radiator zit nu in de stal, zodat de leidingen van het appartement die daar langs het plafond lopen niet kunnen bevriezen, het niet zo vreselijk koud meer is in Lex’ werkplaats en de pomp van de ketel blijft doordraaien...tenminste, dat is de bedoeling. In de kamer van het appartement had Francis de lekke radiator vervangen door twee kleinere, geschakelde, gloednieuwe radiatoren. Prachtig!
Minder prachtig is, dat de kraan in de keuken en die van de wastafel niet goed zijn aangesloten, warm en koud water is omgewisseld. Dat ging ik melden bij Fides, die beloofde dat ze het door zou geven aan Francis.
Igor had de badkamer verder gekit en er kon dus in het appartement gedouched worden, wat ook geregeld gebeurde die week, want Juri sliep deftig in de boerderijkamer en Sacha, Stella en Rian op matrassen in de leliekamer.

Op oudejaarsdag witten Sacha en Stella samen het plafond van de kamer. Eerst schuren en dan verven, Stella deed de randjes en Sacha met de roller de rest. Rian dweilde daarna de vloer.
Igor hing de deuren van de douchecabine erin en verving vele gloeilampen in het hele huis, die om de één of andere onnaspeurbare reden de één na de ander kapot gingen... hij verving er minstens tien!
Juri zette zijn oude computer en monitor, die we uit Londen mee hadden genomen in oktober, in de boerderijkamer en zorgde dat ze ook functioneerden.

Lex bakte weer oliebollen, dat ging niet zonder slag of stoot, want hij had de verhoudingen niet helemaal goed en sloopte 2 boormachines en 1 mixer met het maken van het deeg. Maar het resultaat was verrukkelijk en Aeryn en ik brachten ze weer rond in het dorp, tot groot genoegen van de dorpelingen, van wie Aeryn een heleboel chocolaatjes en lollies kreeg.
Oudejaarsavond was heel gezellig met, op Juri’s uitdrukkelijke verzoek, toch weer het traditionele slaatje om 12 uur.

Op nieuwjaarsdag gingen Sacha, Stella en hun vriendin Rian na het nieuwjaars-concert op TV en de lunch weer naar huis en Igor hakte een berg hout voor de hele winter (schatte hij, met een wel zeer roze bril op...). Juri plakte behangrandjes in de kamer en de leliekamer. Het was voor het eerst in zijn leven dat hij een behangkwast vast hield. Voor de kamer hadden we net een meter te weinig, we moeten zien dat we er nog een rolletje bij kunnen kopen. Lex maakte de plinten. Saripa, Aeryn en ik sopten de meubels die van de zoldernaar beneden en van de werkplaats naar boven werden gesjouwd door de jongens. Ze waren vuil, beschimmeld en stoffig en het was een dankbaar werkje, alles knapte reuze op!

Toen Igor een deel van Ria en Jos’ wandmeubel van zolder haalde, verstapte hij zich en schoot met zijn voet in het gat dat in de vloer van de deuropening van de zolder is gemaakt om de ventilatie aan te leggen en dat we, heel bijdehand, lekker open hadden laten liggen. Gelukkig brak hij geen armen of benen, maar hij ramde wel dwars door de ventilatieslang heen en door het plafond van de WC daar onder. Een enorme ravage was het gevolg. Igor was er ontdaan van, maar ja, zulke dingen kunnen gebeuren en als je nooit wat doet, kan je ook geen brokken maken, nietwaar?

Alle meubels van de kamer werden naar beneden gehaald en ook alle dozen met keukenspullen. Saripa en ik zochten ze uit en wasten alles wat vuil was af in de vaatwasser beneden. Want de vaatwasser boven kon nog niet gebruikt worden, die is aangesloten op de warmwaterkraan, dat moet Massin nog veranderen. We vonden een hoeveelheid bestek voor een weeshuis, drie lepelrekken, minstens dertig theeglazen, een gigantische hoeveelheid glaswerk in werkelijk alle soorten en maten en verder nog een grote verscheidenheid aan totaal onnutte voorwerpen. We ruimden, sorteerden, selecteerden en gooien een heleboel weg. Vuilniszakken vol. ‘En dat heb ik eerst allemaal hierheen gesleept’ verzuchtte Lex voor de zoveelste keer.

Lex hing gordijnroeden op en de vitrage in de kamer en de gordijnen in de leliekamer werden opgehangen. Igor haalde boeken naar beneden uit het depot op zolder, die werden afgestoft en in het wandmeubel gezet.

Toen ik naar de kapper was, meubileerden Lex, Igor en Saripa de leliekamer met de meubels die van de schoonouders van Marc Bouillot waren geweest. Bij mijn thuiskomst met een hoofd vol krullen vond ik een compleet ingerichte slaapkamer! Saripa was helemaal in haar element, huizen inrichten is haar grote hobby en hier kon ze haar hart ophalen.
We hadden geen idee wat we eigenlijk van Marc gekregen hadden. Het bleek een bed van 1.40 bij 1.90, wat dus verlengd zal moeten worden, want 1.90 is echt te kort voor onze lange Hollandse lichamen, een driedeurs linnenkast met spiegel, een nachtkastje (met een plaat marmer onderin om de po op te zetten!!) en een buffetje met spiegel. Ik had voor oud- en- nieuw een spiegel voor de leliekamer gevraagd en gekregen, die bleek dus totaal overbodig en komt nu in onze gang beneden, naast het stopcontact, zodat de meiden daar hun haar kunnen föhnen.
We hingen het wandkastje op dat we van Adri en Ton hadden gekregen en ik zocht door het hele huis naar frutsels om er in te zetten. Lex hing schilderijtjes en lampen op.

Marc en Chantal kwamen op de apéro om te proosten op het nieuwe jaar en we lieten vol trots het appartement zien. ‘Génial’ zei Chantal en Marc verklaarde dat het ’très bien, très propre’ was. ‘Propre’ (schoon) is zijn hoogste lof. Marc beloofde, ongevraagd, het plafond van de WC te repareren. Super!
Marc beloofde ook dat de balustrade en het Franse balkonnetje klaar zouden zijn als we de volgende keer kwamen. Zijn vriend de smid was al een keer geweest om het op te meten, zei hij. We hadden dan wel geen ontwerp gezien, maar volgens Marc konden we er blind op vertrouwen dat het goed zou komen.
Dat deden we dus maar.
We dronken champagne en werden uitgenodigd om de eerste zondag van ons volgende bezoek, eind februari, met hen en Rudy de leidekker en zijn vrouw Hélène uit eten te gaan in Rocroi. Dat vooruitzicht was een leuke afsluiting van deze zeer productieve week.

Het etentje was erg gezellig. Chantal kwam ons zondagmiddag om half een halen en we gingen niet naar Rocroi, maar naar even buiten Nouzonville. Marc had in dat restaurant veel werk gedaan en we werden trots rondgeleid door de toiletten, die hij op eigen initiatief (dat kennen we!) en zeer tot tevredenheid van de eigenaar (dat kennen we gelukkig ook!), wit met blauw had getegeld.
We dronken champagne en aten een schattige amuse: een kopje soep ter grootte van een eierdopje, 1 kaassoesje en een ienie-mini koekenpannetje met 1 gebakken kwarteleitje en een flintertje gebakken kwartellever, dat alles op een klein vierkant schoteltje. De rest van het eten werd ook prachtig opgediend en was heerlijk. Rudy en Marc hadden het hoogste woord. Rudy betaalde... we schatten toch minstens 50 euro per persoon... Oef...

We waren gekomen met Lex’ auto helemaal afgeladen met spullen, vooral spullen van mama, die twee weken daarvoor naar een bejaardenhuis was verhuisd, en bovenop een tweepersoons matras, die we van Reijer en Anneke hadden gekregen en die bestemd was voor de leliekamer. Daarvoor moest Lex het bed verlengen van 1.90 naar 2 meter. Hij zaagde het bed faliekant doormidden en maakte ‘sierpootjes’ van een oude eikenhouten plank die hij vond in de schuur. Lex is elke keer weer enthousiast dat zo’n plank, die er niet uitzag en goed leek voor de open haard, zo mooi wordt. De lattenbodem was natuurlijk ook te kort, dus die kwam tussen latjes geklemd te liggen, alle nieuwe delen en sommige oude werden gebeitst en het bed was klaar. Lex maakte ook een hang-gedeelte in de linnenkast.
Ik verving de te moderne lijstjes boven het bed door prachtig-lelijke gouden krullijsten.

Ik zeemde alle dertien ramen van het huis aan de binnen- en de buitenkant. Vooral die van het appartement waren een hele klus, ze zaten vol kalk en verf.
De smid, Jean-Christophe, kwam om het Franse balkonnetje te monteren en het kindveilige hekje bij de trap. De balustrade bij de trap had hij al gemaakt. Alles is prachtig geworden, dus ons vertrouwen was niet onterecht!

We gingen ook weer eens een dagje naar Charleville, naar de Leroy-Merlin en de Cora, waar ik heerlijke choucroute at en Lex parelhoen.

Lex schuurde en beitste een hoektafeltje voor tussen de banken, ik plakte het laatste stukje behangrand bij en op de afzuigkap, vorige keer misten we net een meter. We misten ook gordijnringen in de kamer, die werden nu ook opgehangen. Lex plakte tegeltjes van de keuken op een bijzettafeltje en hing een nieuwe gordijnroe op in de leliekamer. Igor had de vorige wel heel kort gemaakt...
De trapleuning werd gebeitst en gedroogd in de keuken beneden. Lex zaagde diverse deuren af, alleen die van de boerderijkamer, die in de hele lengte korter moest, daar hadden we nog geen moed voor. In de gang kwam een rookmelder en schilderijtjes. Het plafond van de WC, dat Marc had gerepareerd, werd gewit en het plafond boven de trap ook. Ik ging met een gele muurverf-kwast door het hele appartement om alle beschadigingen, strepen en vlekken weg te werken.
We brachten het kapotte contactslot van de tractor naar Willerzie ter reparatie.

Zondagochtend kwam Jean-Christophe nog een beetje zwarte verf brengen voor de trapleuning- steunen, die ik bij Liesch had gekocht. Op een kladje maakte hij de rekening op, die ons erg meeviel. Cheque uitgeschreven en naar huis, voor het laatst in de kangoo, voortaan moeten we met het twingootje...

 Het twingootje was dan ook tot zijn nok toe vol, toen Lex naar Frankrijk ging. In zijn eentje, want Trouvaille was failliet gegaan en Lex zat dus zonder werk, zodat hij een tikje met zijn ziel onder zijn arm liep in Almere.
In Frankrijk was genoeg te doen. Hij verfde de radiator in de gang geel en alle water- en verwarmingsleidingen in badkamer en WC wit. Hij zocht een lamp op zolder, knapte die op en hing hem in het trapgat op. De trapleuning werd nogmaals gebeitst en bevestigd, er kwam een plankje in het barmeubel, voor de glazen en de mobiele TV-tafel werd versterkt en TV en DVD erop gezet. Toen was hij in het appartement zover klaar en begon aan het traphekje naast de boskamer. Daar hadden we te weinig ronde paaltjes voor gekocht, dus ik ging in Almere op de fiets in de regen bij de Gamma nog twee van die paaltjes kopen.
Hij zaagde en kloofde ook nog een enorme berg brandhout.

Zaterdag, toen Lex al een week in zijn eentje in Woieries had doorgebracht, kwamen Sacha en Stella en dezelfde avond kwamen Igor, Saripa en Aeryn, na het 18e verjaardags-feest van Melanie. Ik bofte, ik mocht met ze meerijden en hoefde dus niet met de trein. Het weer werkte niet erg mee, er lag, vanaf Dinant, een dik pak sneeuw en de wegen waren schier onbegaanbaar, dus de rit duurde lang en was zeer vermoeiend. Gelukkig kwamen we heelhuids aan.

De paasdagen waren heel gezellig en het was buiten prachtig, een dik pak sneeuw in de tuin maakte het heel sprookjesachtig. Sacha en Stella sliepen deftig in de leliekamer, die nu dus ook ingewijd was. Ik had op internet een wit emaille po gekocht voor 3 euro, die kwam in het nachtkastje op de marmeren plaat. Er werden eieren gekleurd, we brunchten en barbecueden (waarvoor Lex alle boodschappen had gedaan), Aeryn en ik liepen door de sneeuw te baggeren en kregen heel erg koude voeten, want we hadden allebei geen laarzen aan.

Igor hielp Lex met de tekeningen voor de toekomstige badkamer en WC in de poezenkamer.
Tweede paasdag gingen de kinderen weer naar huis, dwars door allerlei soorten noodweer, van sneeuw, hagel, regen tot onweer en storm.

Dinsdag kwam de fotograaf van Kasteel Groeneveld, waar een reportage komt over Nederlanders en hun Franse huizen en maakte een serie fotos, hij was heel blij dat er sneeuw lag. Lex beitste het nieuwe traphek, ik ging naar Fides om te vragen of Francis de afzuigkap nog aan kon sluiten, met een pijpje op het dak en of hij het riool kon beluchten, wat, volgens Igor, onontbeerlijk is. Lex veranderde de elektra op onze trap en schroefde de treden vast, die daardoor veel minder kraakten.

In het appartement schaafde Lex de deur van de boerderijkamer af en hing alle overgebleven lijstjes op. In sommige zat nog geen afbeelding, die had ik na veel zoeken op het  internet besteld op een Engelse site, die Juri weer had betaald met zijn creditcard. De sneeuw was gesmolten en we gingen door het bos naar Willerzie, om het slot van de tractor op te halen. We zagen veel bos, en kwamen zelfs door ons onbekende dorpjes, zowel op de heen- als de terugweg, want veel paden bleken aan het einde afgesloten te zijn met een slagboom, zodat we weer terug moesten.

Zaterdagavond maakten we ons op voor een rustige laatste avond, toen Lex er achter kwam dat de verwarming het niet deed. Naar de kelder, de knop ingedrukt, wat een enorme rook- en roetwolk tot gevolg had. Massin gebeld. Hij kwam zo snel mogelijk, zei Fides, maar die avond hebben we hem niet gezien...
Dat werd Lex te gortig en hij maakte de ketel open en zag...
 
....een enorme hoeveelheid roet, die de brander totaal verstopte. Lex in de weer met de bouwstofzuiger en de rager, stofzakken vol roet zoog hij op, hij leek zelf ook wel een schoorsteenveger. De stofzuiger vloog in de fik en moest geblust worden met een emmer water, de elektra viel natuurlijk ook uit van de kortsluiting, zodat dat ook nog in het licht van een zaklantaarn gebeurde. De kelder stonk naar verbrand plastic, roet en rook. Een nachtmerrie- achtig tafereel, met al die roet overal...
Lex drukte de ketel weer aan en kon na een poosje douchen.
De volgende morgen was de ketel weer uit. We drukten hem weer aan en vertrokken op hoop van zegen naar huis, tussen de 2 rondes van de wieler -criterium in. De rotzooi ruimen we de volgende keer wel op.
We waren niet blij.
Er is ook altijd wat met die #@&Ø¥ -verwarmingsketel !