Op donderdag 9 oktober ging Lex alleen met de auto naar les Woieries, ik moest nog les geven en een heleboel voeten behandelen. Lex had 7 bakjes met door mij liefdevol klaargemaakte en ingevroren maaltijden mee, want ik was bang dat hij ’s-avonds te moe zou zijn om zelf eten te maken.
Dat was goed gezien. Na een dag ‘opperen’ voor Marc, at hij zijn magnetron- maaltijd op en rolde daarna meteen in bed, de meeste dagen lag hij er al om 8 uur in en sliep als een blok beton. Tot ik belde, de volgende morgen om 7 uur: ‘opstaan, je baas komt al over een uurtje!’
Vrijdag was Marc jagen, want het jachtseizoen is weer in volle gang en Lex begon met het slopen van de placo en het verwijderen van de achterdeur, die zette hij zo lang in de kelder. Misschien hebben we ooit nog eens geld genoeg om de garage te verbouwen, dan kan die deur nog van pas komen. Waarschijnlijk is dat niet, want we denken niet dat Lex nog aan het werk zal komen. Maar je weet nooit, misschien winnen we nog eens de loterij !
Zaterdag werd het met zo veel moeite zo mooi gemaakte plafond van de keuken gedeeltelijk afgezaagd, stutten geplaatst en de muur gesloopt. Marc had de vrachtauto achterin de tuin gereden (toen ik een week later aankwam, kreeg ik tranen in mijn ogen...de zijtuin en het stuk naast het terras waren weer één grote ravage van modder en diepe voren...dat had ik twee jaar geleden net allemaal met veel moeite weer goed gekregen na de verbouwing van het appartement...)
Marc sloopte en Lex sjouwde alle stenen in de vrachtauto. Drie ladingen.
Lex was totaal kapot.
Zondag begon het opbouwende werk. Dat was voor Lex niet minder vermoeiend, want nu moest hij zand scheppen om cement te maken, kruiwagens vol van voor naar achter rijden, helpen de loodzware grijze stenen op z’n plaats te sjouwen. Er werd een steiger opgebouwd en Marc metselde de grijze steen van de afgebroken kant van de deuropening een dikke meter verder weer op. De muur werd op de grijze steen aangesloten, eikenhouten balken moesten op maat gezaagd en kwamen aan de kamerkant boven het gat. Aan de buitenkant werd in de plensregen een betonnen latei gestort. Lex en Marc baggerden door de glij- gladde modder en waren doorweekt en tot op het bot verkleumd. De latei die boven de deur had gezeten kwam boven het keukenraam, waar ze de kapotte latei weg hadden gehaald. De latei van onder de deur werd later de onderste tree van het trapje. De twee stukken kapotte latei van het keukenraam werden op maat gezaagd en zorgden ervoor dat de opening nu hoger werd dan eerst, er moest meer hoogte worden gecreëerd omdat er een rolluik boven de schuifpui komt. Er kwamen mannen van de ramenboer om de boel op te meten. Ze vertelden dat het 5 à 6 weken zou duren...dat viel tegen, maar eigenlijk maakte het niet veel uit, als het voor de kerst maar klaar zou zijn!
Donderdag kwam ik met de trein en Lex haalde me op in Dinant, dolgelukkig met een dagje vrij... en met mijn komst, hoop ik !
Marc kwam ’s-avonds de natuurstenen platen brengen die binnen en buiten naast de pui op de vloer komen. We bespraken wat er verder moest gebeuren en besloten dat we bij de uitstap van de deuren een klein terrasje wilden maken, op gelijke hoogte als de keukenvloer, en daarvandaan een trapje naar het grote terras.
Marc groef met de graafmachine een geul, waar beton in werd gestort als fundering voor dat terrasje. Daarop werd een bekisting getimmerd voor twee pootjes, waar het terras op komt te rusten. Ook daar kwam beton in.
Lex en ik verplaatsten allerlei planten. De prachtige witte hortensia Annabelle, die naast het trapje had gestaan, moest daar weg en een paar meter opschuiven. Maar daar stond weer een forsythia, die naar het perk bij de garage, tussen de buurvrouwen en ons verhuisde. De vlinderstruik op het hoekje van het terras kwam in het perk tussen Gérard en ons, want die werd veel te groot en op zijn nieuwe plek kan hij groeien wat hij wil.
Wat ook goed groeide dit jaar, waren de appels aan onze drie mini- bomen. We hadden een hele grote mand vol geplukt, ik at er een boel zo op en van de rest maakte ik appelmoes.
Ik had voor mijn verjaardag van de meiden een heleboel bollen gevraagd en gekregen, die gingen allemaal de grond in.
Marc en Lex maakten het gat in de achterpui goed dicht met planken, piepschuim en zware stalen steunen en ik stopte alle gaatjes dicht met repen afdekplastic, dat ik had opgerold en met een mes tussen de kieren geschoven. Er kwam geen zuchtje wind meer door, en dat was maar goed ook, want het moest ruim een maand blijven zitten, tot de schuifpui zou komen. Terwijl de mannen druk bezig waren met het storten van beton, sopte ik in twee dagen de keuken en de kamer, die er natuurlijk niet meer uitzagen na die brekerij. Alle kasten gingen leeg en alles werd afgewassen en opgeruimd.
Zó, alles lekker schoon en vast klaar voor de kerst!
In de stortregen en daardoor in de modder, timmerden Marc en Lex de bekisting voor het terras, legden er betonlateien en broodjes in en stortten het vol met beton. Drie volle betonmolens beton dat Lex moest mengen en kruien, hij was tenslotte aangenomen als opperman, en die doen het zware werk. Arme Lex, hij was aan het einde van zijn Latijn. Maar niet aan het einde van zijn Frans, hij leerde een boel nieuwe woorden, zoals équerre voor haakse hoek, niveau voor waterpas, pointe voor spijker, linteau voor latei, bastaing voor steigerhout... Verder was Marc een lastige baas, Lex deed het niet gauw goed, en als hij het wel goed deed, deugde het toch niet, want Marc wilde wel erg graag laten zien dat hij hier de vakman was, en niet Lex! Ach, buiten de vermoeidheid, de spierpijn, de algehele uitputting en het baasje- spelen van Marc, hadden ze het samen toch best leuk, er werd ook veel gelachen.
Marc groef het zakdoekje gras tussen het huis en het terras af, die grond kwam bij de al eerder afgegraven grond op de stronken van de 5 afgezaagde sparren. Marc probeerde de stronken met de graafmachine te verwijderen, maar dat lukte niet, zodat ze toch bedekt moeten worden met aarde, dat is veel handiger met maaien.
’s-Avonds probeerde Lex een gat te boren van bovenin de stal, naast de deur naar de keuken, door de muur heen en dan uitkomend tussen het betonnen en het gipsplaten plafond van de keuken. Daar moest dan een elektriciteitskabel in, die vanaf de meterkast van het appartement door het plafond van de stal werd geboord. Het was de kabel die Lex had gelegd voor de elektriciteitsvoorziening van het appartement, maar die Ad af had gekeurd als zijnde te dun. Die kabel kon nu prima dienst doen voor het elektrische rolluik en dan meteen voor de vaatwasser, zodat die op een aparte groep kon komen en we geen problemen meer zouden hebben als we wilden afwassen en tegelijk koffie en thee zetten. Of de frituurpan gebruiken. Want tot nu toe vlogen dan de stoppen om je oren.
Dat gat boren lukte aardig, alleen kregen we de kabel er niet doorheen, er zat iets in de weg in het plafond waar de kabel tegenaan stootte. Lex probeerde urenlang van alles met allerlei boren en stukken koperen pijp waar een punt aan was geslepen, maar die avond lukte het niet. De volgende avond maakte hij er een gat naast en toen lukte het gelukkig wel en kon hij de hele boel aansluiten.
Marc maakte van natuursteen een rand om het terras en ze zochten de leistenen tegels -die vroeger in de keuken hadden gelegen- uit om die op het terras te leggen. Ze werden op maat gezaagd en in de goede volgorde in een frame op het grote terras neergelegd, zodat Lex ze de volgende dag één voor één aan Marc kon geven. Dat gebeurde en diezelfde middag werd het terras gevoegd en Lex kreeg de opdracht om de tegels met een spons voorzichtig maar toch zeer zorgvuldig schoon te maken. Marc deed het voor en natuurlijk deed Lex het niet goed...hij draaide linksom in plaats van rechtsom en drukte te hard. Toen hij zachter drukte en rechtsom draaide, deugde het ook niet.
Zoiets, dus. En dat twee weken lang.
Twee weken lang ook hadden we constant vreemde mensen in de tuin. Als een kennis van Marc voorbijreed en zijn opvallend gele vrachtwagen of Hummer zag staan, kwam hij even omlopen om een praatje te maken. Een oudere mijnheer, Pierre, bracht dan een klein zakflaconnetje eau de vie de prunes mee en een paar vingerhoed- grote metalen bekertjes. Dan werden we weer warm! Wie ook langs kwam was Jean-Christophe, de smid. Die kreeg meteen de opdracht voor een hekwerk om het terras.
De fundering voor de trap werd gegraven en volgestort. De onderste tree was de onderlatei van de oude deuropening. De bekisting werd getimmerd en de trap gestort. Lex sjouwde alle spullen van achter naar voor het huis, alles werd in de vrachtwagen geladen en de betonmolen werd er achter gehangen. Wij ruimden de stal op, die smerig en stoffig was van het vele in- en uitlopen en van het boren van het gat voor de elektra.
Er lag nog een berg zand, die ik de laatste middag naar achter in de tuin in de greppel kruide. De bedoeling was, dat Marc een vrachtwagen aarde regelde en wij die dan in de kerstperiode met de kinderen op de stronken, op het nieuwe stuk perk waar ooit het zakdoekje gras was en in de greppel zouden kruien. Marc zou dan de kruiwagens volgooien met de graafmachine.
Dat was het plan, maar de aarde was te nat en bevroren, dus dat ging niet door.
Zondag gingen we naar huis. Op het weggetje van Hauts-Buttés naar Revin rende er een jachthond tegen de auto. De hond rende vrolijk verder, maar onze mistlamp was kapot.
Wij ook. Maar wel heel tevreden.
Tevreden waren we ook toen we half december met Juri en oma Iet kwamen om Kerst en Oud- en Nieuw te vieren. De schuifpui was geplaatst en het zag er prachtig uit. Wat een licht en wat een uitzicht! Jammer genoeg zonder de sneeuw die op de gemailde foto’s van Marc wel te zien was, er was een paar weken geleden een flink pak gevallen, maar daar was niets meer van over.
De dag na onze aankomst kwam Jean-Christophe, de smid, het hek plaatsen in de stromende regen. Wij versierden de kamer, Lex maakte een speciaal platformpje voor de kerstboom, die zo op het trappetje (en uit de weg) kon staan. Een hele stapel cadeautjes werd eronder gelegd. Toen de balustrade klaar was, boorde Lex een gat door de buitenmuur voor de elektra en zette de vuurkorf neer met daarin de vlam-lampjes die we daarvoor speciaal gekocht hadden. Juri hing een snoer lichtjes aan de balustrade en het zag er reuze gezellig uit.
Ik haalde beits in Revin en beitste de balken boven de schuifpui. Lex was in de weer met rails en placo, hij wilde de muren dicht hebben voor de kinderen kwamen. Juri en ik wandelden naar les Six Chênons om de kerstkaart te brengen en werden door Yvette onthaald op ananassap en een waterval van frans geratel, waar Juri natuurlijk geen woord van verstond. Maar de wandeling door het bos was heel aangenaam!
Lex en ik gingen ook een avondje op apéro bij de buurvrouwen, Juri en oma bleven rustig thuis bij de TV. We dronken champagne en ik kreeg een foeilelijke lamp voor mijn kerst en Lex lekkere after-shave.
Eerste kerstdag was gedeeltelijk een ‘gewone werkdag vandaag’, Lex was doende met de placo, ik dweilde, waste en kookte, ondertussen waren en een heleboel musicals op TV. We aten met z’n viertjes aan de met goudsatijn gedekte tafel een deftig kerstdiner met zalm vooraf en rollade en konijn als hoofdgerecht. Als toetje natuurlijk de traditionele ‘bûche’, boomstam, van ijs.
Tweede kerstdag kwamen Igor, Saripa en Aeryn. De stapel cadeautjes onder de boom groeide. Claude, de tuinman, kwam langs en ging naar huis met zijn envelop en een banketstaaf. Marc kwam langs en ging naar huis met zijn envelop en een banketstaaf. Jean-Christophe had ook zijn envelop en een banketstaaf gehad en de olieboer een cheque...daar vloog in één week tijd zo maar vijfduizend euro de deur uit! Dure tijden!
Derde kerstdag kwamen Sacha en Stella en toen was de club compleet en de stapel cadeautjes zo hoog, dat we meteen besloten ze allemaal uit te pakken.
Wat een verwennerij...
Juri had ruim 50 films gedownload en gebrand op DVD, dus als er even niets te doen was, keken we films. De jongens verfden aan de grote tafel, net als vroeger, hun piepkleine poppetjes met penseeltjes met 1 haar. Sas en Stella hadden hun Playstation meegenomen en daar werd druk gebruik van gemaakt in het appartement. Aeryn kleurde, keutelde en knuffelde met iedereen.
Marc kwam weer langs en kreeg van Saripa zijn fles champagne van de weddenschap. Saripa en hij hadden van de zomer gewed dat ze deze kerst een gesprek zou kunnen voeren in het frans, maar hoewel Igor en zij sinds september bij me op les zaten, behoorde een gesprek voeren toch nog niet tot de mogelijkheden.... Die fles werd natuurlijk meteen leeg gedronken.
Lex behangde en maakte de plinten pas. De schuifpui-wand zag er uit of het altijd zo geweest was.
Oudejaarsdag bakte Lex weer stapels oliebollen en appelflappen en gingen Aeryn en ik weer op de traditionele oliebollen- rondbreng- tournee. Nieuwjaarsdag luisterden we naar het concert en keken naar het skispringen. De dag erna gingen Sas en Stel naar huis en namen oma mee. Wij dronken een apéro met galette bij de Doudoux van les Six Chênons. Aeryn ging mee. Igor en Saripa gingen zaterdag weg en wij vertrokken de dag erna naar huis.