34. De zolder weer verder

Wat Saripa betreft liep dat laatste meteen al mis. Ze was al dagen niet lekker, had gespuugd, hoestte, at haast niets, was koortsig en lag meer in bed dan ze op was. Nieuwjaarsdag werd ze benauwd en ’s-middags belde ik de doktersdienst. We mochten naar de dokter die dienst had in Neufmanil, een half uurtje rijden. Igor, Saripa en ik in de auto en om 5 uur waren we bij de zeer sympathieke dokter, die haar erg kortademig en vermoeid vond. Na overleg besloten we een foto te laten maken in het ziekenhuis in Charleville. Daar aangekomen werd Saripa meteen geholpen, eerst werd er bloed geprikt, we moesten wachten (5 kwartier) op de uitslagen, toen de foto, weer wachten. De dokter kwam en vertelde ons dat ze een longontsteking had, die zo ernstig was, dat ze eigenlijk het ziekenhuis niet mocht verlaten, maar aan het infuus moest met penicilline. Saripa sputterde eerst nog wat tegen, maar belandde toch in een ziekenhuisbed, ze moest 48 uur blijven voor twee penicilline- stoten- per- infuus.
Igor en ik waren om half 2 ’s-nachts thuis, waar iedereen op was gebleven. Na het vertellen van het hele verhaal en een paar stevige borrels ging iedereen naar bed.

De volgende dag, zondag 2 januari, gingen Igor, Aeryn en ik, zoals afgesproken met de verpleging, om half 11 spullen brengen en meteen horen hoe het was. Gelukkig iets beter. Daarom kon ik wel terug naar Almere, het was niet waarschijnlijk dat ze mijn vertaalhulp nog nodig hadden en de dokter sprak gelukkig engels, dus Juri en ik reden na de lunch met Sacha en Stella naar Culemborg, waarna Sacha ons naar Almere bracht.

Saripa was maandagmiddag, na bloedprikken en foto, zo ver opgeknapt dat Igor haar op mocht halen. Ze reden daarna dezelfde dag terug naar Almere, waar ze natuurlijk meteen naar de dokter moest om de verdere behandeling af te spreken.

De mannen van Massin kwamen -eindelijk- om het keukenboilertje van Yvette te vervangen en ze brachten de spullen mee die we bij Leroy-Merlin niet konden vinden.

Na 5 nachtjes in mijn Almeerse bed, sliep ik er weer 2 in Woieries.
Igor had Lex beloofd om snel terug te komen, omdat - door het hele ziekenhuis-gebeuren- het loodgieterwerk van keuken, badkamer en WC nog verre van klaar was. Igor besloot meteen het eerste weekend maar te gaan, Aeryn ging ook mee, zodat Saripa een weekend rust had en we haalden Sacha op bij zijn werk in Amersfoort. We vertrokken vrijdagmiddag meteen na schooltijd, maar door een vrachtwagen met pech bij Bussum waren we pas 2 uur later in Amersfoort, waar een verkleumde  Sacha al 3 kwartier buiten stond te wachten, omdat het bedrijf om 5 uur hermetisch op slot ging! Gelukkig hadden we verder geen files, maar wel een omleiding in Dinant, omdat de Maas buiten zijn oevers was getreden vanwege het vele dooiwater, en voorbij Vireux heel dikke mist, zodat Igor op de witte strepen moest rijden en bij afwezigheid daarvan, op de Tom-tom!

De volgende dag gingen Aeryn en ik boodschappen doen. De Maas stond heel hoog en ze moest erg lachen dat de banken en bomen in het water stonden en dat er een trap zomaar...plons...uitkwam in het water. Aeryn en ik plukten boerenkool en maakten een grote pan stamppot, en ook nog een met zuurkool. Die avond hadden we dus keuzemenu en de rest ging in de vriezer voor Lex.

Na de lunch gingen de mannen naar boven en Igor begon aan de leidingen. Juri had de vloerplaten gelegd in de gang, WC en het Disney- kamertje, dus daar kon Lex verder met de rails. De rails aan het plafond deed hij samen met Sacha, die de zolder op klom om daar op de goede plaats de tegen-rails vast te houden.
Sacha sjouwde alle zooi naar het midden van de woonkamer en onder de schuine kanten en de matrassen gingen naar het midden van de fantasy-kamer, zodat Lex en Jonathan overal bij konden en er ook plek was voor de 130 platen placo als Rudy zou komen met de hijskraan.

Aeryn had een paar roze werkhandschoenen van ons gekregen en ‘hielp’ dapper mee. Gelukkig had Lex het traphek al geplaatst, zodat ze veilig rond kon lopen zonder haar oma constante hartverzakkingen te bezorgen. Dat traphek was eigenlijk voor het appartement gemaakt door Liesch, maar daar vonden we het te grof. Hier past het prima, lekker robuust!
De rails voor de gang en WC kwam af en alle leidingwerk ook.
Toen was het 11 uur ’s-avonds en doodmoe keken de bouwvakkers nog een filmpje... jammer genoeg stond het eind er niet op!

De volgende ochtend tekenden Sacha en Lex alle wanden af, inclusief de plek waar de deuren moesten komen, we lunchten en vertrokken weer naar huis.
Dank je wel, jongens, Pa zag het weer helemaal zitten!

Pa stortte zich toen we weg waren dapper op het werk... hij maakte alle rails af op allebei de gedeelten van de zolder. Marc kwam langs en beloofde de volgende week het beton voor de badkamervloer te komen storten.
Lex viste een deurtje uit de stapel die Sacha zo keurig had gemaakt (natuurlijk lag het bijna onderop) en knapte het op. Het was het tweeling- deurtje van dat wat in de bloemenkamer voor de meterkast zit, die deurtjes zaten vroeger in de ingebouwde kast achter de TV in onze woonkamer. Hij kocht tijdens een tripje naar Revin nieuwe scharnieren en vond nog een leuke oude sluiting in zijn voorraad.
Daarna begon Lex aan de elektra, want vriend Ad zou het derde weekend van januari komen om alles aan te sluiten.
Dinsdagmiddag werd de placo bezorgd en door het dakraam naar binnen gehesen door Rudy. Jonathan werd besteld.

Ondertussen had ik in Almere niet stilgezeten: ik zette het zoveelste paar knielappen op Lex’ zoveelste doorgesleten werk- spijkerbroek en op Marktplaats kocht ik een 4-pits elektrische kookplaat, die schoonzus Wietske voor ons ophaalde in Enkhuizen en die Igor daar weer ophaalde, en een keukenblokje, dat Igor voor me op zou halen in Amsterdam, 4 hoog zonder lift. Toen zijn collega René dat hoorde, zei hij :’Ik heb precies zo’n keukentje in de schuur staan, dat mogen je ouders wel hebben’. Igor blij, dat scheelde een boel gesjouw, en wij ook blij, natuurlijk. Ad was zo lief om hem bij René thuis op te halen met de aanhanger. Vrijdag vertrokken we met z’n drietjes naar Woieries, we reden via de Technische Unie in Utrecht, omdat de bestelling nog niet was aangekomen bij Igor, en Ad de spullen echt nodig had.
In Woieries aangekomen werd de keuken uit de aanhanger geladen, de vorderingen werden bewonderd  en Lex en Ad hielden werkbespreking.
Zaterdagochtend gingen Els en ik gezellig boodschappen doen met Yvette en Ad begon aan de elektra. Lex verlegde, op Ads advies, de draden van de hotelschakeling op de trap, dat lukte niet zo gemakkelijk en Lex tobde er een hele dag mee.
Ad sneed nog alle draden voor Lex aan, Els en ik plukten de overgebleven boerenkool en na de cassoulet als lunch vertrokken we zondagmiddag weer naar Almere, een dankbare Lex achterlatend.

Jonathan kwam de dinsdag daarna. Lex had één buitenmuur geïsoleerd, daar had hij vier uur over gedaan. Jonathan deed de andere muur in drie kwartier en begon aan de placo. Zodra hij er een plaat in had, zorgde Lex voor de nodige elektra- gaten.

Donderdag na het werk reden Igor en ik naar Woieries, met achterin de auto de derde ( ! ) mechanische ventilatie en tassen vol met al onze DVD’s. In Woieries gooide ik alle video’s - behalve die van Disney - in de vuilnisbak en zette de DVD’s ervoor in de plaats. Igor en ik reden naar de Bricomarché in Revin en dezelfde middag reed ik er nog een keer heen, omdat we toch nog meer onderdeeltjes nodig hadden.

 Lex maakte de 6 lampjes in het plafond van de gang en een TL in de inloopkast.
Igor veranderde het leidingenwerk in de keuken, want we hadden bedacht dat de koelkast toch aan de andere kant moest komen. Lex en Igor  installeerden samen de mechanische ventilatie op de zolder boven de Disney-kamer en legden de TV-draad naar de TV-hoek in de woonkamer.
Igor sloot beneden in de gang de nieuwe leidingen en buizen op het systeem aan. Een bierblikje diende als tijdelijke afsluiting...

Lex en Igor sjouwden het keukenblokje van de stal naar de zolder en ook de picknicktafel naar buiten, zodat Lex weer wat armslag had in de stal. Alleen de brede groene gipsplaten stonden er nog, die waren ze vergeten met de hijskraan op te hijsen en dat zijn nou juist de zwaarste. Lex vroeg zich af hoe die boven moesten komen...

Maandagochtend reden Igor en ik naar huis, we waren zo gezellig naar Bert Visser aan het luisteren, dat we de afslag Utrecht misten en in Dordrecht belandden. Dordrecht...grrr...daar hadden Juri en ik nog nare herinneringen aan...2 ½ uur in de kou wachten op de trein naar Brussel. We waren keurig op tijd thuis, gelukkig maar, want ’s-avonds moest ik weer naar school.

Onderweg hadden we nog gezwaaid naar de ons tegemoet rijdende Marc, die op weg was naar ‘Pas de Problème!’ om de badkamervloer voor te bereiden. Hij was bang dat hij niet kon storten, want het was buiten -6° en het zand was bevroren, maar hij kwam toch de volgende dag, tegelijk met Liesch, die nog 15 gipsplaten kwam brengen, want Jonathan is snel en precies, maar ab-so-luut niet zuinig met gipsplaat, hij houdt hele stukken over, die Lex nog wel ergens gebruikt zou hebben.
De chauffeur van Liesch sjouwde alle gipsplaten naar boven en samen met Jonathan ook de groene. Lex en Jonathan sjouwden met emmers beton, elke keer twee trappen op...
De dag erna kwam Marc om de afwerkvloer te storten, dat was weer vele malen de twee trappen op met twee emmertjes beton.

Lex werkte de leidingen die langs het plafond in de gang beneden liepen, af met gipsplaat, zodat het net een extra balk leek en repareerde de kast in de poezenkamer. Jonathan streek het allemaal netjes af.

In Almere reed ik, na de woensdagochtend- koffie bij Rianne, met Adri naar de Kwantum en bestelde vloerbedekkingtegels voor twee slaapkamers.
Ik kocht stof op de markt en kleine lapjes bij de handwerkwinkel en begon aan een sprei voor de Magische kamer, omdat er geen ‘magische’ dekbedden bestaan had ik besloten dat er dan maar een sprei moest komen met heksen en draken. Het was een boel werk, maar hij werd heel leuk.

Jonathan maakte de rails en de placo van de badkamer, terwijl Lex begon met het afmonteren van de elektradozen in de kamers waar Jonathan de derde en laatste afstrijk- laag klaar had.

Na ruim twee weken werk was Jonathan klaar, hij pakte zijn spullen in en vertrok.
In de garage lag een enorme stapel stukken gipsplaat.