Lex leerde tijdens dit feest dat je echt helemaal nooit ‘andouillette’ moet nemen...het is te smerig voor woorden, en dat klopt ook wel, want het is ingewanden- worst. Er zit maag, darm en nog meer vieze dingen in, maar de Fransen vinden het een delicatesse. Lex niet, die ging haast over zijn nek, en gelukkig vroeg een buurman of hij het lekker vond, en toen hij hartgrondig ‘nee’ zei, nam die buurman de rest van Lex’ bord en at het lekker zelf op. Eet smakelijk.Andouillette...gatsie!
Iedereen had het erg naar de zin, de ‘anciennes’ (oude dames) Marguerite, Blanche, Marcelle en Yvette bleven alleen de eerste maaltijd, daarna werd het lawaaieriger (mede door de alcohol-consumptie) en er werd zelfs gedanst in de garage! Ik danste met Gérard, de ‘Parijzenaar’ uit het houten huis en met Lino Bouillot, de eigenaar van de auberge, waar hij nog steeds hard aan werkt, maar die nog lang niet klaar is. Rémi speelde trompet en Frédo wilde dat ook proberen...hij kreeg er niet veel geluid uit, en haalde zijn jachthoorn. Dat maakte lawaai voor tien!
Toen het feest zo jolig werd dat sommige heren hun T-shirts uit gingen trekken, vertrokken wij, tamelijk uitgeput en totaal volgegeten en –gedronken, naar huis. Lex skypte nog even met Igor en Sacha, die hem meteen feliciteerden met zijn verjaardag, want het was toen net even na 12 uur.
.JPG "Motorclub 'RIA'")
In de chambres d’hôtes was het erg rustig, mede door het regenachtige weer. Gelukkig kwam ex-cursist Rob met vrouw en vriend langs, die maakten een rondreis door Frankrijk op de motor. Ze kwamen drijfnat aan, het water stond in Robs laarzen, die gingen dus omgekeerd op de verwarming in de badkamer, die we lekker hoog aanzetten. Ze aten bij ons en we hadden een heel gezellige avond. De volgende dag plakte Lex Robs laarzen met toneeltape vast aan zijn motorbroek, zodat hij in ieder geval droge voeten zou houden, en ze vertrokken richting Nederland.
De derde week van augustus kwamen Sacha, Igor, Aeryn en Igors vriendin Astrid. De drie dagen dat ze er waren was het gelukkig prachtig weer, zodat we lekker konden BBQ-en. De eerste dag gingen we naar de Cora en het kasteel in Sedan en die avond bezeerde Igor zijn schouder tijdens een sportieve duik naar de tennisbal, zodat hij de rest van de vakantie in een mitella liep. Astrid reed heel stoer in zijn auto. De tweede dag was het erg warm en we gingen naar het opgespoten zandstrandje van het Lac des Vieilles Forges. Het water was best koud, maar Aeryn was er niet uit te slaan, ze vond dat natuurwater ‘een heel leuk zwembad’. Sacha verbrandde behoorlijk. De derde dag wandelden we naar de Roc la Tour. De kinders gingen weer naar huis en daarna naar Juri in Londen. .JPG "Bert en Carole vertrekken")
Wij zaten net uit te puffen van het bedden wassen, speelgoed opruimen en stofzuigen, toen ineens ex-schoonzus Carole binnenstapte. Ze was al een week ziek, diarree en migraine, maar was toch uit het zuiden van Frankrijk komen rijden. Ze was aan het eind van haar latijn. We maakten rijst met geraspte appel en kippenbouillon voor haar en ze ging vroeg naar bed. De volgende dag reed ik met haar naar de dokter, ze bleek behoorlijk uitgedroogd. We belden de ANWB en zondagochtend werd ze opgehaald door de SOS- repatriëring- service. De chauffeur was een aardige man die zich voorstelde als ‘Bert’ en die tijdens het koffiedrinken vertelde over zijn werk. Hij woonde in Almere, zei hij. ‘Hé, wij ook, in Muziekwijk’. Bert woonde ook in Muziekwijk, wat toevallig! Toen bleek, dat hij de man was van Maaike, die bij mij op kantklossen zit! We hebben hem natuurlijk het huis laten zien, anders had ik geheid ruzie gekregen met Maaike!
Op 3 september trouwde buurvrouw Sylviane. Het was prachtig weer en we waren de hele dag in de tuin bezig geweest: wieden, maaien, de terrassen met de hogedrukspuit schoonspuiten. De tuin was helemaal keurig, we sprongen snel onder de douche en waren net op tijd klaar om om kwart voor vijf aan te sluiten in de bruidsstoet. Dat was een ongeorganiseerd zooitje...het bruidspaar reed ergens tussenin en er waren auto’s met en zonder strik aan de antenne. Op het stadhuis werden we verwelkomd door de burgemeester in bloes met korte mouwen en spijkerbroek, maar wel met de obligate sjerp om. De ceremonie was super-kort: de wetsregels die op huwelijken van toepassing waren werden voorgelezen, ze zeiden ‘ja’, handtekeningen werden gezet en de ringen gewisseld. Dat was het. Geen enkel persoonlijk woordje. 
Daarna met het hele gezelschap naar de ‘vin d’honneur’ in het ‘Maison du peuple’, een soort kaal feestzaaltje, waar we nep-champagne kregen uit een plastic bekertje. Gelukkig was het hele dorp er, dat was erg gezellig. Maar de mede-dorpelingen gingen weg en wij moesten blijven, als naaste buren. Er was een koud buffet, absoluut prachtig opgemaakt, met een leuke vleeswaren- paddestoel. Een boel wijn erbij. Wij hadden het twijfelachtige geluk naast een jonge vent te zitten die het wel erg goed getroffen had met zichzelf. Hij vertelde hoe geweldig hij in zijn werk was, dat hij mensen zeer goed in kon schatten, dat zijn ondergeschikten met hem weg liepen en zijn baas ook en ga zo maar door. We herdoopten hem ‘het genie’ en als hij buiten ging roken, bleven wij binnen en zodra hij naar binnen ging, gingen wij gauw buiten staan. Het was drukkend heet, maar toch werd er gedanst en zelfs een soort polonaise gelopen, waar iedereen aan moest geloven.
Het weekend erna was het feest bij ons... ik werd 60 en Aeryn 7. We vierden die twee verjaardagen samen en de hele familie Oudshoorn was present....in totaal waren we met 17 mensen! Iedereen kwam vrijdag en ging zondagmiddag na de lunch weer weg. Astrids zoontje Sem van 6 en dochter Beau van 12 waren ook mee, Beau sliep met Daniëlle in de Disneykamer, die twee meiden konden het prima samen vinden en Sem en Aeryn sliepen op een luchtbed bij Igor en Astrid in de magische kamer. Hans en Wietske in de poezenkamer, oma Tan in de bloemenkamer, René en Sonja in de witte, Sacha en Juri in de Oosterse en die arme John en Mariëtte moesten op een luchtbed in de woonkamer van de chambres d’hôtes. John werd er zeeziek van en deed de eerste nacht geen oog dicht. Gelukkig troffen we het zaterdag erg met het weer, iedereen was de hele dag buiten en John deed even een oogje dicht in een ligstoel in de zon.
De kamer en de tuin werden versierd en de Franse en Nederlandse vlag uitgestoken. Sem vond het maar een saai feest met al die pratende oude mensen. ‘Oma, wanneer begint het feest nou?’ ‘Met de cadeautjes tijdens de lunch, we gaan lekker buiten eten’.
Sem en Aeryn zetten de kaarsjes op de taarten en staken ze aan. Van Yvette had ik een zelfgebakken tulband gekregen, dat werd ‘mijn’ taart. Aeryn blies haar 7 kaarsjes uit en ik had er, geloof ik, een stuk of tien. Prima!
We konden dus met een gerust hart samen naar Almere vertrekken voor een controlebezoek bij de tandarts, het pedicuren van vele voeten en het nogmaals vieren van Aeryns verjaardag, deze keer met vele vrienden en ex-buren. Ze kreeg een fiets van haar papa, een heleboel leuke kleren voor de komende winter, en ook weer veel speelgoed, tekenspullen en gezellige frutsels.