40. Het jaar 2012 begint niet goed...

Lex in het ziekenhuisToen Lex last had van zijn borst, had de Franse huisarts bloed laten onderzoeken, waaruit bleek dat hij een verhoogd PSA- gehalte had. Lex moest naar de uroloog en een week later werden (onder algehele anesthesie) biopten genomen. Toen we voor de uitslag naar Charleville gingen, vertelde dokter Frangi, de uroloog, tot onze grote opluchting dat het geen kanker was. Daar dronken we, toen we weer thuis waren, samen met Yvette een flesje champagne op.
Lex moest echter wel worden geopereerd, want de prostaat was vergroot en hinderde de urine- doorstroming. In Frankrijk tobben ze niet met wachtlijsten en een week later moest hij zich op dinsdagmiddag melden in de polikliniek in Charleville. Hij kreeg een tweepersoons kamertje, waar ook een Portugese mijnheer lag, die dezelfde operatie moest ondergaan. Ze doen in Frankrijk niet aan privacy- gordijnen om het bed, maar een voordeel is weer dat je wijn, bier en champagne kunt bestellen bij je eten! Dat eten is trouwens net zo vies als in de Nederlandse ziekenhuizen. De Portugese buurman was een onsmakelijk en horkerig figuur, hij liet winden en boerde dat het een lieve lust was en belde tig keer per dag zonder dringende reden om een zuster. Dat was minder prettig, maar de operatie en de nasleep vielen Lex erg mee en zaterdagochtend mocht hij weer naar huis.

We bestelden 4 ton grof grijs grind (wat een prachtige alliteratie!) en verdeelden dat over het voorpleintje. Het zag er keurig uit en zo hadden we geen last meer van natte voeten als het geregend had.

De bakker in Monthermé waar we altijd brood kochten, was overgenomen door een ander en ze bezorgden niet meer aan huis in Woieries. Dat was vooral een probleem voor Yvette. Wij aten ook vaak bruin brood van de supermarkt, dat zich goed liet invriezen. Toen ik een keer bij ‘la Ruche’, de andere bakker, brood kocht, bleek dat deze mevrouw elke ochtend brood bezorgde bij het bejaardenhuis in Hauts-Buttés en dat ze alleszins genegen was om in het voorbijrijden brood bij ons aan de deur te hangen. Dat was een uitkomst en voortaan hadden we lekker vers stokbrood zonder naar het dorp te hoeven rijden. Ook handig voor de chambres d’hôtes, waar sinds augustus trouwens geen kip meer was geweest....

Extra hout voor de koude winterLex’ moeder overleed plotseling tijdens haar vakantie in Zuid-Afrika, waar ze met Lex’ broer René en gezin Lex’ zus Ton opzocht. Wij gingen naar Bleiswijk om bij Lex’ zusje Mariëtte te zijn, in afwachting van de repatriëring van Ma en de crematie, en tussen de bedrijven door hielp ik mijn klantjes in Almere. We verbleven al met al bijna twee weken in Nederland. Yvette had voor Pinot gezorgd. Het was een heel koude periode geweest, ’s-nachts steeds min 12, maar de waterleiding in de keuken was gelukkig niet stuk gevroren. Vanwege dat koude weer hadden we ook een lading hout gekocht van Jean, want ons eigen hout was bijna op.

Omdat we toch zo lang in Nederland waren, konden we Sacha helpen zoeken naar een flat in Amersfoort. Ook drie weken later, toen Lex spullen uit ma’s huis op moest halen en ik moest pedicuren, waren we weer met Sacha op zoek. We zijn vele malen mee geweest, maar de prachtige flat die hij uiteindelijk gekocht heeft, had hij toch helemaal zelfstandig gevonden!

Orange repareert de telefoonlijnWe hadden problemen met de telefoon. Niet de gewone, maar de ‘gratis bellen naar alle landen van Europa via internet’-telefoon. Hij haperde en stoorde en soms hoorde je maar de helft van wat aan de andere kant werd gezegd. Ik belde dus de storingslijn van Orange, de internetprovider, en ze kwamen tot de conclusie dat de fout niet bij ons, maar bij hun lag en ze stuurden een team monteurs. Die kwamen erachter dat halverwege Woieries een kink in de telefoonlijn zat. Daar kwam een nieuwe draad voor in de plaats. Toen was het nog steeds niet goed en de monteurs renden trap op- trap af en zagen dat we voor de gewone lijn overal Hollandse telefoon- stopcontacten en stekkers hebben zonder filter. Dat was uit den boze, ze sloten alles af en we kregen één (Frans) stopcontact in de huiskamer. Met het gewenste filter. Het moet gezegd, daarna werkte alles prima, maar nu hebben we geen telefoon meer in de keuken, slaapkamer en stal. Onhandig.

Lex aan het fikkie stoken op het landjeLex ergerde zich aan het rommelige landje aan de andere kant van de weg. Daar had hij met zijn broer Hans twee jaar geleden de heg gesnoeid en ze hadden alle takken op het landje gegooid. Lex ging opruimen en fikkie stoken. Hij was er drie volle dagen mee bezig en aan het eind van dag drie, toen het bijna klaar was,  werd hij ziek: misselijk, hoofdpijn, overal koortsblaasjes. Een uurtje voordat Ad en Els kwamen (die onderweg van hun huis in Zuid-Frankrijk naar Almere een nachtje kwamen slapen), dook hij in bed en bleef er twee dagen in. Hij kwam er alleen even uit om met Ad de elektra van de zolder na te kijken. Als je daar twee elektrische kacheltjes tegelijk aanzet, vliegen de stoppen er beneden uit en dat moet niet kunnen, volgens Ad, want de installatie klopt. We hebben drie fasen en drie prachtige dure stoppenkasten in huis, maar helemaal goed is het toch niet. Ad dacht dat het kwam omdat we in de kast beneden maar 20 ampère hadden, maar de EDF- mevrouw aan de telefoon verzekerde me, dat als er ‘20’ op de meter stond, dat 60 ampère betekende, want dat is voor elke fase 20 ampère. Volgens Ad is dat flauwekul en ik, degene die moet bellen omdat de techneuten geen van allen goed genoeg Frans spreken, begrijp er helemaal niets van en wacht nu maar op de technische kennis van mijn broer Hans, die na de Pasen een paar dagen komt, om de EDF- mevrouw terug te bellen.

Yvette doet voor hoe het moetEind maart kreeg Yvette de tuin- kriebels. Er was afgesproken dat ik vanaf nu de moestuin helemaal zelf zou gaan doen, Yvette zou alleen nog goede raad geven. Ik had allerlei zakjes zaad gekocht bij de Nederlandse Intratuin en kon niet wachten om dat in de grond te stoppen.
Lex gebruikte Jeans eg, die nog in onze tractorschuur stond en ploegde de hele 50 m² twee keer om. We zouden beginnen met de aardappelen en uien. Ik had bij de quincaillerie (de winkel-van-sinkel) in Monthermé een kistje poot- bintjes gekocht, maar Yvette meldde dat die er nog niet in mochten. Ze had nog wel twee rijen vroege aardappels over van de tuin van Marcelle, en die gingen we poten. Ze deed voor hoe je een geul moest maken, liet zien op welke afstand de aardappels erin moesten worden gelegd en deed daarna voor hoe de geul weer dicht moest. Hetzelfde voor de uien, ook twee rijen. De week erna was ik in Nederland, en Yvette, die het blijkbaar toch niet laten kon, plantte ook nog twee rijen sjalotjes. Een paar weken later mochten de 100 bintjes erin. Zodat  de helft van de tuin al vol was met aardappels en uien. We dachten: nu nog een paar rijen peentjes en we kunnen in ieder geval hutspot eten!

Lex’ neef Henk en zijn vriendin Marie kwamen een week in de chambres d’hôtes en trakteerden ons op een etentje bij de Thai. De rest van de week brachten ze in de chambres d’hôtes door voor de TV, Henk had last van jicht en kon haast niet lopen. Toen Lex mij naar het station in Dinant bracht, reden ze achter ons aan en gingen naar huis in Rotterdam.
Hans op zijn scootmobieltjeDaarna kwamen Hans en Joke een week. Hans had een bypass- operatie gehad en moest weer op krachten komen. Het was heel gezellig, maar jammer genoeg regende het de hele week pijpenstelen. We deden een dagje Cora-Thai en Hans scheurde door de Cora op zijn kleine scootmobieltje, dat had hij meegenomen omdat hij nog niet genoeg uithoudingsvermogen had om door die enorme winkel te kuieren. Wij hadden dikke pret en riepen om het hardst: ‘nog een euro- en nog een euro’, net als in de reclame van de C1000, waar een omaatje in scootmobiel allerlei producten in haar winkelkarretje mikt.
Tussen de buien door wandelden we met de hond van Hans en Joke. De eerste avond deden we een rondje door het dorp, ’s-avonds om elf uur. Dat bleek geen goed idee, de honden van Frédo blaften als gekken toen we voorbij liepen en overal gingen luiken open... De dagen erna liepen we dus maar de andere kant op, het dorp uit, maar daar waren geen straatlantarens en het was er zo donker, dat zelfs de hond het een beetje eng vond.

Ik belde de EDF en met back-up van Hans legde ik uit dat we veel te weinig ampère hadden. Er kwam een monteur die de EDF- meterkast voor de 3e  keer verving (en wij maar betalen) en we gingen van 12 kilowatt naar 36 en van 60 ampère naar 180. Daarbij kregen we in één moeite door ook nog nachtstroom.
Nu moest het goed gaan!

Hans en Joke gingen weer naar huis en Lex en ik gingen samen naar Almere. We moesten voor controle naar de tandarts, de auto moest APK- gekeurd worden en we gingen Sacha helpen met zijn flat. We behangden de hele flat en ik bedacht een leuke verbouwing voor zijn keuken, die Igor met zijn vriend Dirk uitvoerde. Ik voegde later die week de nieuwe zwarte tegels met zwart voegsel, en ik had dagen nodig om het van mijn  handen te poetsen. Die week heb ik vele Gamma’s van binnen gezien, soms wel 3x per dag. Ondertussen hielp ik mijn klanten.

Vrijdag gingen we naar mama in Winschoten. Haar ogen glommen blij, maar verder was communicatie niet meer mogelijk. Ik kletste een poosje tegen haar aan, maar ze werd daar al snel moe van. Twee dagen later, we waren nog in Almere - Amersfoort, belde Hans dat ze longontsteking had gekregen. In overleg met de dokter en de verpleging werd besloten dat niet te behandelen. Mama werd verdoofd met morfine en slaaptabletten. We gingen woensdag toch maar naar Woieries terug, hoewel we wisten dat het maar voor een paar dagen zou zijn.
Donderdagochtend, op Hemelvaart, belde Hans dat mama ook ten hemel was gevaren, heel rustig in haar slaap. Eindelijk had ze rust...

De internet- Livebox van Orange ging zichzelf ineens spontaan upgraden, maar natuurlijk ging het bij ons helemaal mis (volgens de helpdesk- mijnheer ging het in 99,999 % van de gevallen zonder problemen, wij waren dus een trieste uitzondering). Ik was meer dan een uur met de uiterst geduldige en vriendelijke man aan de telefoon, de Livebox moest wel tien keer gereset worden, maar toen deed het internet en de telefoon het weer. ‘s-Avonds voor het naar bed gaan moest ik hem nog één keer resetten ‘en dan kunt u rustig gaan slapen en vooral niet dromen van uw Livebox, mevrouw’...

Tête à tête-bankjeLex maaide de tuin, ik pootte de moestuin- plantjes die we in Nederland hadden gekocht, Lex zette de ‘tête à tête’- bank in elkaar die ik van mijn verjaardagsgeld van de kinderen had gekocht en na een paar dagen Woieries gingen we op zondag weer naar Nederland terug, via Amersfoort, waar Lex nog wat verbouwde aan Sacha’s keuken. De flat schoot lekker op.

Dinsdag was de crematie van mama in zeer besloten kring...we waren maar met z’n elven, daar in Winschoten, en ondanks dat we geen gebruik maakten van de aula, was het toch een indrukwekkende en ‘mooie’ dag.

Een totaal verregend koud voorjaar, Lex en Hans geopereerd, allerlei nare en onhandige telefoon-, elektra- en internet- storingen, allebei onze moeders overleden...hopelijk wordt de rest van het jaar een beetje beter...

                                 .Pinot

 

Pas de Problème
Powered by CMSimple