42. Nog steeds niet echt goede tijden.

Wel eventjes beter, want we vierden onze 40-jarige bruiloft. Dat deden we in Almere, het was één geweldige feestweek: zaterdag ‘Frans’ eten met de kinderen en kleinkinderen, waarbij Sem het grote voordeel van Frans eten ontdekte: veel beleg op een heel klein stukje brood! ‘Maar dat mag niet van mijn moeder, oma’. ‘Ja hoor, dat mag wel als we Frans eten, want dan hoort het zo’. Dat vond hij wel een goede zaak en het eten was nog niet op, of hij vroeg: ‘Oma... wanneer eten we weer Frans?’, zondag een brunch bij Van der Valk in Almere met kinderen, kleinkinderen, broers, zussen, neven en nichten, dinsdag gourmetten met alle kinderen en kleinkinderen voor mijn verjaardag en donderdag bakte Lex pannenkoeken, want toen waren we echt 40 jaar getrouwd en waren ze er allemaal weer, op Juri en Natasja na.

Igors scheiding werd officieel op de dag van onze 40-jarige trouwdag, voortaan hebben we dus 2 feestjes te vieren die dag!

We hadden voor ons trouwen en mijn verjaardag 3 appelbomen gekregen, die Lex met veel moeite in de auto had gewurmd, want we hadden ook nog een heleboel tassen met boodschappen en spullen mee, en de koelbox, en het weerstation dat we van de broers en zussen van Lex hadden gekregen, en de computer die de kinderen ons hadden gegeven, en nieuwe stalen grond-poten voor de rozenboog, en een gieter, en een bloemetje voor Yvette die voor de poes had gezorgd, en een nieuwe droogmolen, en een doos whisky, en kippengaas, en... en....
De appelbomen werden meteen in de grond gezet, voorzien van een flinke portie gaas om de wortelkluit, zodat de muizen er niet bij kunnen, want die vinden appelboom-wortels een delicatesse!) Lex monteerde het weerstation, maar de computer bleef nog even in de doos, dat was een klusje voor Juri als hij met Kerst zou komen.

Het was een prachtige nazomer, we zaten nog vaak buiten tot de zon onderging.
Half oktober kwamen Hans en Joke een weekje, om bij te komen van Jokes borstoperatie en bestralingen. Ook toen was het mooi weer, dus er werd veel met hondje Lynndi gewandeld.
We kochten een lampje met zonnecel voor boven Yvettes voordeur, want toen de elektra ondergronds gelegd werd, waren ook de lantarenpalen van plaats veranderd en nu was Yvettes voordeur in totale duisternis gehuld. De schat zei dan wel ‘Ik ga toch nooit weg ’s-avonds’, maar als ze ’s-middags thuis komt van een bezoek aan haar zus Marcelle, is het ’s-winters ook al donker.
Hans loste een lastig elektriciteits- probleem op in de keuken (het bleek dat de aarde niet goed was doorverbonden en op de een of andere manier kregen we daardoor spanning op...het zeeppompje!!), we aten weer lekker bij de Thai, Joke en ik kletsten Lex de oren van het hoofd, we deden een heleboel boodschappen en aten een boel lekkere dingen, kortom, het was een heel gezellige week!

Het eerste weekend van de herfstvakantie kwamen Igor, Astrid, Aeryn, Beau en Sem helpen om diverse bomen om te zagen. We hadden mijnheer Gérard eindelijk zover gekregen dat we een paar bomen van onze gemeenschappelijke heg om mochten zagen...niet allemaal, helaas, maar alles is beter dan niets. We blijven wel zeuren om de andere ook nog om te krijgen. Gérard had de bomen die omgezaagd mochten worden gemerkt met een verfspuitbus. We hadden gelukkig een prachtig weekend, de zon scheen volop en de kleintjes hielpen dapper takken sjouwen en op het vuur gooien. De buurman van de andere kant, Daniël, zaagde met zijn super- zaag de bomen bij het tractorschuurtje om en hielp daarna met onze bomen. Lex’ zaag is niet fantastisch, maar met die van Daniël was het zo gepiept! Astrid sjouwde net zo hard mee en Yvette was vol bewondering voor haar: ‘ze lijkt zo’n tenger vrouwtje, maar daar zit een boel kracht in, als je zag hoe ze met die boomstammen gooide, van hop...en hop...!’
Maandag gingen de dappere hulpen weer met de auto naar Almere terug en ik ook...alleen ging ik met de trein, want Igors auto was met vijf mensen erin helemaal vol. ‘s-Avonds aten we met z’n zessen stimpestamp  van andijvie en aardappels uit Woieries.
Monsieur Gérard kwam een week later wat lacherig een fles wijn brengen. Hij verklaarde dat de bomen die hij gemerkt had nou juist hadden moeten blijven staan...en dat de rest dan toch ook maar omgezaagd moest worden, want dat was allemaal ‘saloperie’ (rommel). En dat het hem eigenlijk niet uitmaakte...
Zo kregen we dan toch eindelijk onze zin, volgend jaar gaan we dus weer zagen, en dan wordt het eindelijk een echte heg! Dat was het plan...maar het is nooit meer gebeurd.

Florence, een buurvrouw van een paar huizen verder, belde op om voor zaterdagavond een nachtje te reserveren voor vijf dames. De dames kwamen, zetten hun bagage in hun kamers en vertrokken weer om bij Florence te gaan eten. Om twaalf uur ging ik naar bed, Lex lag er al lang in. Ik liet de deur van het slot en het licht aan. Ik sliep onrustig, maar hoorde ze toch niet thuiskomen. Om half acht ging ik brood en croissants boven brengen en vond alle kamerdeuren open en de bedden onbeslapen... Om acht uur kwamen er drie wankelende, giechelende dames aanrijden in een heel dure Audi, ze gingen nog even slapen...
Nummer vier kwam om half elf haar koffertje ophalen en verdween.
Buurvrouw en nummer vijf kwamen om half één. Ze gingen met elkaar wild eten in de auberge ‘Malgré tout’, op de weg naar Revin...daar kwamen ze zeker een uur te laat aan. En wild als ontbijt...?
Buurvrouw betaalde wel de volle mep. Er waren maar twee handdoeken gebruikt. Met de restjes van het klaargezette ontbijt hebben Lex en ik uitgebreid geluncht, er was haast niets gebruikt, alleen was er twee liter sinaasappelsap gedronken, één eitje, yoghurtje, croissantje gegeten...
Goedkope, maar lastige gasten.

In november viel er behoorlijk veel sneeuw. Toen Lex me op een maandag naar Dinant ging brengen, lag er een dik pak op de weg en deden we er twee keer zo lang over als de normale 50 minuten. De terugweg was voor Lex nog erger: 2 ½ uur! Toen ik vrijdag terug zou gaan, lag ook in Nederland behoorlijk veel sneeuw, zodat ik de reis een dagje uitstelde. Zaterdag ging alles zonder problemen, ik stapte in Dinant over op het boemeltje naar Gedinne, waar Lex me kwam halen. Gedinne is maar een klein half uurtje rijden bij ons vandaan.

Juri kwam een week voor de Kerst en reed ook door tot Gedinne. Jammer genoeg was er helemaal geen sneeuw meer, daarentegen regende het elke dag pijpenstelen. We hadden het heel gezellig met z’n drietjes, aten allerlei lekkere dingen en  keken een boel door Juri gedownloade films. Juri trakteerde op een etentje in Haybes en installeerde de nieuwe computer, die we voor ons 40-jarig huwelijk van de kinderen hadden gekregen.
Hij had als extra kerstverrassing een digitale fotolijst voor ons onder de boom gelegd. Die werd op de houten muur opgehangen en vanaf dat moment keken Lex en ik  meer naar de fotolijst dan naar de TV...

Zaterdag gingen we naar Almere, om Sacha te steunen, wiens huwelijk een week voor voltrekking af was geblazen en om op oudejaarsdag in Den Haag het 25-jarig huwelijk van René en Sonja te vieren. Dat was gezellig, we kletsten weer lekker bij met de familie en om 12 uur hielp Aeryn vuurwerk afsteken.
Lex ging met zijn drie zoons naar de bioscoop. De traditie wil dat ze met z’n vieren de nieuwste James Bond gaan zien in de kerstperiode.
Ik behandelde mijn voetenklantjes en vrijdag 4 januari gingen we terug naar huis.

Een nieuw jaar, hopelijk met minder narigheid dan 2012... waar het venijn -als extra domper- ook nog even volop in de staart zat, en waar we maar liever niet te veel op terug kijken.

                                                                                       .