We hadden ons ook ingeschreven voor een ‘Affouage’, dat is het kaprecht van een perceel bos. De gemeente verloot elk jaar percelen bos, waar je het hout gratis af mag halen. Bij de verloting betaal je € 28,- euro. Soms heb je pech en staat er maar een paar stère hout op ‘jouw’ stuk, soms kan er wel 12 stère op staan, naar ons is verteld. We trokken perceel 225. Monsieur Philippo had toegezegd onze bomen te kappen, van het perceel af te halen met de tractor en gezaagd en gekliefd bij ons te bezorgen. Dat kost ons per stère € 20 arbeidsloon en zou voor de herfst klaar moeten zijn, volgens de regels van de gemeente. Dan moet het hout nog minstens een jaar drogen.Op ons stuk bleek 8 stère te staan. In het voorjaar kwam Monsieur Philippo het brengen, hij stortte al het hout op het bosweggetje tegenover ons huis en daar werd het gezaagd en gekloofd. Dan hadden we die rommel niet op ons keurige voorpleintje, legde hij uit. We waren er twee dagen zoet mee, Lex hielp Monsieur Philippo en ik reed heen en weer met de kruiwagen en stapelde alles op onder het afdak. Lex zei terecht: ‘Zo heb je het twee keer warm, als je het verwerkt en over twee winters, als je het verstookt!
Marc kwam drie betonnen ‘plantenbakken’ brengen als afscheiding tussen de boze buurvrouwen en ons. Het waren afgekeurde bakken voor de telefoon- en elektradraden. Die bakken worden ingegraven en gebruikt als schakelkasten, nu alle leidingen in de streek onder de grond worden gemaakt. Lex repareerde ze en verfde ze in de kleur van het huis, crème. Toen we in Nederland waren voor de APK-keuring en het halfjaarlijkse tandartsbezoek, kochten we planten voor in de bakken.
In februari kwam Igor met Aeryn een lang weekend, in het kader van ‘quality-time van vader en dochter’. Aeryn vond het maar stilletjes, zo zonder Astrid, Beau en Sem. Ik probeerde Aeryn breien te leren, met niet al te groot succes en de laatste avond trakteerden ze ons op een heerlijk etentje in Hargnies.
Nog voor de Pasen spoot Lex alle terrassen en tuinmeubels schoon met de hoge druk-spuit. De natuur was vroeg dit jaar, de winter was warm en regenachtig geweest en het voorjaar warm, zodat de natuur een maand voorliep op vorig jaar. Yvette begon dan ook al vroeg aan de moestuin. Ze deed erg haar best om mij alles te leren en haalde me er steeds bij als ze iets ging doen. Aandoenlijk legde ze me (voor de zoveelste keer) uit hoe je aardappels moest poten en zaadjes in de door haar getrokken voren moest strooien... allemaal dingen die ik al lang wist, maar, zo zei ze: ‘Misschien kan ik het volgend jaar niet meer, en dan moet je het zelf doen’. Voorlopig kon ze het gelukkig nog prima, elke ochtend en laat in de middag zagen we ons lieve tuinkaboutertje naar de moestuin lopen.De opbrengst van de tuin was goed, we hadden ongeveer dertig heerlijke kersen, die we eerlijk in drie porties deelden. Ik maakte rabarber in en allerlei soorten jam. Toen we de rijpe aardbeien wilden plukken, die in een bak op het grote terras stonden, waren ze allemaal weg! We verdenken de killer-steenmarter. Dat snertbeest heeft een paar weken geleden alle twaalf kippen van Marcelle doodgebeten en voor die tijd stal hij al de eieren...we vonden er zelfs een, leeggegeten, bij ons op het terras! Dat is toch zeker honderdvijftig meter, hoe krijgt zo’n beestje zo’n ei in één stuk dat hele eind meegesleept? Marcelle vond ook lege eieren op haar hooizolder. Rotbeesten, maar wel knap!
Later kwam Lex er achter, dat ze ook op onze zolder waren geweest, de kerstballen lagen overal, die hadden ze uit de kerstboom geplukt en stukgemaakt. Er waren plekken waar ze geslapen hadden en ook plekken waar ze hun toilet van hadden gemaakt. Lex ruimde alles op en na gezocht te hebben op Internet wat er aan te doen was, zette hij bakken ammonia neer en legde overal toilet-verfrisser-blokjes met citroensmaak . Nu maar hopen dat dat afdoende is.
Igor & Co kwamen een paar dagen in juli, gelukkig was het mooi weer. De kleinkinderen plukten en dopten kapucijners, het resultaat was bijna 2 ½ kilo! We gingen naar Charleville en werden getrakteerd op de Thai. Daar waren we al heel erg lang niet meer geweest, vanwege onze persoonlijke economische crisis! Lex’ neef Wichert en zijn vrouw Kris en hun twee honden kwamen twee nachtjes slapen, en zo hadden we een mini- familie- reunietje! Natuurlijk werd er gebarbecued, kampvuur gestookt en kampvuurliedjes gezongen. Lex en ik kregen een afwasmachine voor onze verjaardagen, vader- en moederdagen, Pasen, Pinksteren etc. De oude (derde- of vierdehandse) liet alle stoppen doorslaan en lekte hele plassen water.
De B&B liep, na een heel stille maand juni met maar één overnachting, redelijk goed. Via Sandra, de Belgische gîte- eigenaresse die ik een poosje Franse conversatieles had gegeven, kregen we een echtpaar met drie honden voor een nachtje. Hun auto had de geest gegeven en Sandra’s huisje was verhuurd, daar konden ze niet blijven. Lex haalde ze op in Bohan, ik ging boodschappen met ze doen en later de auto ophalen, waar gelukkig maar een kleinigheidje aan mankeerde. Als dank voor de hulp kregen we een prachtige hortensia... en ik begin een beetje mijn angst voor honden kwijt te raken, met al die gasten met honden!
Met sommige gasten hadden we echt een heel bijzondere klik, met sommigen hadden we hele gesprekken en anderen zeiden alleen ‘bonjour’, maar over het algemeen was het een goede, gezellige zomer.
In augustus was het dorpsfeest, bij Guy en Florence. gelukkig was buurvrouw Sylviane er niet bij. Lex gooide de sterren van de hemel bij het jeu-de-boulen en hielp zijn team aan de overwinning.
Marie, de dochter van Marianne en Jean-Marie, die aan de andere kant van Woieries wonen, trouwde met Nicolas. We gingen, met Yvette, naar de kerk in Hauts-Buttés, die bomvol was. De luidsprekers stonden niet aan, dus we hoorden niet veel van de dienst, maar ze leken erg gelukkig en zagen er prachtig uit. Rémy speelde trompet en Marianne en Alexis lazen iets voor. Daarna in optocht naar de feestzaal in Hautes-Rivières, waar we de traditionele champagne en brioches kregen. Het zaaltje had een kale betonnen vloer, kale muren en felle TL-verlichting, maar het bruidspaar straalde genoeg warmte uit om dat te vergeten. Het hele dorp was natuurlijk aanwezig, behalve Gérard, en die is nog wel aangetrouwde familie, maar Gérard is nooit ergens bij.De Belgische familie die in september kwam, had de hele zolder afgehuurd, omdat hun zoon en broer trouwde in het kerkje in Hauts-Buttés. Deze 44-jarige zoon was daar op bedevaart geweest om Antionius te vragen of hij maar een vrouw mocht vinden. Sint Antonius is de heilige van de hopeloze zaken, en zodoende werd er nu getrouwd! Die kerk hangt niet voor niets vol met ‘dank-u-wel-Antonius bordjes! Daarom wilden ze juist in dit kerkje trouwen. De ouders waren in het voorjaar al komen kijken.
De zaterdag van het trouwfeest kwamen ze al vroeg de sleutel halen, ik was boodschappen doen met Yvette en Lex wilde ze nog even laten zien waar het ook alweer was, maar daar hadden ze geen tijd voor, de feestzaal moest klaargemaakt worden. ’s-Avonds gingen Lex en ik op gewone tijd naar bed, de gasten kwamen er wel in, zo’n trouwfeest duurt altijd tot in de kleine uurtjes. Om drie uur werd onze slaapkamerdeur opengegooid, het licht ging aan en de moeder van het gezin stond in haar lange feestjurk voor ons bed, waar wij van schrik rechtop in zaten! ‘Oh, vergissing’ zei de moeder. Ik klom dus mijn bed uit om mevrouw en mijnheer een trap hoger te laten zien waar alles was. Daarna in mijn ochtendjas gewacht tot de rest van de bruilofts-gangers thuiskwam, een uur later, en toen dus de tweede rondleiding boven. Een jongetje van een jaar of acht vertelde me enthousiast dat hij het leuk vond, dat we een poes hadden, hij had er zelf ook een. Zijn zachte stemmetje bij deze blijde mededeling kon haast bij de buren gehoord worden en dus zeker door Lex, die probeerde te slapen. De baby huilde.
Toen de laatste gast met de laatste koffer naar boven was vertrokken, kon ik ook weer naar bed, het was inmiddels half vijf. Om 7 uur moest ik weer naar de bakker om vers stokbrood en croissants voor onze gasten te halen.
Dan denk je wel eens: Is er geen gemakkelijker manier om je brood te verdienen dan een B&B?
Maar de volgende dag, toen een gedeelte van de gasten vertrokken was om de feestzaal op te ruimen, druppelden de andere gezinsleden naar beneden en hadden we een erg gezellig uurtje met elkaar op het terras. Toen de rest weer terug was, gingen ze boven nog met elkaar lunchen en daarna nog koffie en champagne drinken, waar wij door het inmiddels gearriveerde kersverse echtpaar ook voor uitgenodigd werden. Ze vertrokken pas om half vijf en wij dweilden de chocoladepasta van de vloer.
Dat komt er nou van als je soepel bent en zegt: ‘Nee hoor, jullie hoeven echt niet om tien uur precies weg te zijn, doe maar lekker rustig aan.’ Voortaan moeten we toch wat striktere regels vaststellen, zodat Bed & Breakfast geen Bed & Breakfast & Coffee & Lunch & Coffee & Drinks wordt...
Op een avond vlak voor mijn verjaardag was ik aan het koken, toen ik ineens een everzwijn in de tuin zag staan, dat van de appelboom stond te snoepen, op ongeveer 15 meter van ons huis! Toen ik foto’s maakte sloeg hij op de vlucht, maar even later was hij in de tuin van Gérard. Die heeft plastic flessen aan zijn appelbomen hangen, als everzwijn-verschrikkers. Daar stond dat malle beest kopstoten tegen te geven! Ik belde Gérard, die kwam op zijn geruite vilten sloffen de tuin in hollen en het beest sloeg op de vlucht. Ik heb die avond alle appels van de bomen geplukt, en voor de zekerheid ook de twee pompoenen geoogst!In oktober kwamen Hans en Joke weer een week naar de Ardennen, alweer met een auto vol brandstof voor onze kachel. We beklommen de uitkijktoren van la Croix Scaille, die in 2012 geheel opnieuw in staal is opgetrokken. Het was deze keer eens mooi weer, zodat Hans en Joke de Ardennen ook eens in de zon konden bekijken. We kregen ook een tijdelijke verpleegster van het bejaardenhuis in Hauts-Buttés ingekwartierd, Loriane. Ze was er enkele dagen per week gedurende vier maanden, dat was erg gezellig en verbeterde onze deplorabele financiële situatie aanmerkelijk.
Yvette werd 85 jaar op 23 oktober, we gaven haar een grote bos bloemen in de kleuren van de Franse vlag (en de Hollandse!), versierden het huis met vlaggetjes en genoten samen van champagne en frambozentaart met kaarsjes en 85 erop in smarties.
In november verfden we de woonkamer, zodat alles netjes was voor het bezoek van de kinderen aan het einde van het jaar. Juri, die in Londen net verhuisd was naar een andere flat, kwam al voor Kerst met de trein door de Kanaaltunnel. Yvette was er als de kippen bij om wafels voor hem te bakken! Sacha en Natasha kwamen tweede kerstdag en Astrid en Igor met kinderen een paar dagen voor Oud- en Nieuw. Opa en Oma van Loo waren ook van de partij. We hadden heel gezellige dagen met elkaar, Sem was door het dolle heen, want er lag een dik pak sneeuw. Er werd een levensgrote sneeuwpop gemaakt. Sommige moedige familieleden ploegden zelfs door de dikke ongerepte sneeuw naar de Roc la Tour, die Juri nota bene voor het eerst zag! Er waren cadeautjes voor de kinderen onder de kerstboom, en zelfs een paar voor de grote mensen. Oma Annie haakte een shawl voor Beau, iedereen deed spelletjes en keek de films die Juri, zoals elk jaar, had meegebracht. Opa Lex bakte op oudejaarsdag oliebollen en appelflappen, Loriane kwam er ook bij en om twaalf uur, na de champagne en de traditionele zalmsalade, staken Igor, Opa Piet en Sem vuurwerk af.
