46. 2015, het jaar dat Lex 65 werd

Het jaar 2015 begon met sneeuw, en dat bleef zo tot eind februari.
In april, met Pasen, kwam Juri, die de Ardennen ook wel eens zonder sneeuw wilde zien! We beklommen de Tour Millénaire, wandelden, bekeken Monthermé vanaf de uitzichtpunten van de Roche à sept heures, bezochten het kerkje van Hauts-Buttés en aten een heleboel ‘echt franse’ maaltijden. Yvette bakte een galette met appel, ‘want dat vindt Juri zo lekker!”

Met Marcelle en Yvette gingen we naar het tuincentrum in Beauraing, in België. De plantenbakken werden weer gevuld met geraniums en toen Jean de moestuin omgeploegd had, pootten Yvette en ik aardappels en uien. Later werden tuinbonen, snijbonen, prinsessenbonen, wortels en bietjes gezaaid. Yvette had weer courgetteplantjes opgekweekt.

In juni, toen ik in Almere was, vond Lex Pinot dood langs de kant van de weg, aangereden door een auto. We begroeven haar, heel toepasselijk, in een wijnkistje achterin de tuin.

Het was een hele droge zomer en in de vijver stond op een gegeven moment helemaal geen water meer. De waterlelie-bladeren lagen op de grond en bloemen hebben we er dit jaar niet in gehad.

We hadden erg veel last van de steenmarter, het beest maakte een hels kabaal op zolder, we sliepen en nachtenlang niet van. We hadden een vangkooi gekocht, maar ondanks de eieren en de aardbeien en kersen die we erin legden, liet het slimme beest zich niet vangen. Wel vonden we lege eierdoppen op zolder. Dat is toch knap van zo’n klein beestje, die eieren komen bij Marcelles kippenhok vandaan, dat is zeker 150 meter, en dan neemt hij ze ook nog mee naar de zolder. Je snapt niet hoe dat kan!
Een nacht dat we weer niet konden slapen, ging Lex in pyjama naar zolder met een plantenspuit vol ammoniak en spoot in alle hoeken. In één van die hoeken hoorde hij een ijselijk gepiep. Daarna hebben we dat nog een paar nachten herhaald, ik spoot om half elf, want dan zagen we hem langskomen op het terras. Daarna hebben we hem niet meer gehoord. Dat was fijn, maar in de Magische kamer, onder de hoek van het gepiep, stonk het verschrikkelijk. We mailden dakdekker Rudy of hij het dak daar open wilde maken en gelukkig kwam hij al snel. De leien gingen eraf en hij vond een stuk glaswol vol met uitwerpselen, urine en lege eierschalen. Alle vieze glaswol ging eruit en schone erin en de leien er weer op. Rudy zag krassen van klauwen op het houtschuur-dak en stopte zoveel mogelijk gaten dicht met kippengaas. Rudy vertelde dat hij mensen kende, die hun huis hadden verkocht omdat ze de steenmarters niet kwijt konden raken... Op Rudy’s advies kochten we mottenballen met naftaleen, dat zouden ze ook vies vinden.
Jammer genoeg waren ze niet te stuiten, zelfs ammonia hielp niet altijd en met de mottenballen speelden ze voetbal... Ze vraten wel alle draadjes van onze kerstboom stuk en poepten en piesten overal. En ze maakten een boel kabaal 's-nachts.
Lex kwakkelde met zijn gezondheid, zijn voet en/of knie deed geregeld erg veel pijn en hij werd ook steeds benauwder. Er werd een scan gemaakt van zijn longen en hij bleek emfyseem te hebben. Daarbovenop kreeg hij bronchitis en toen werd het begin juli ook nog eens boven de 35 graden... dat ging helemaal mis en hij moest aan de antibiotica en kreeg een vernevelaar met medicijnen erin, dat moest hij 2x per dag 20 minuten inademen. Dat hielp, maar een paar dagen later was het weer mis, dus weer naar de dokter en weer medicijnen, die weer maar een poosje hielpen. Van het derde doktersbezoek kwam hij thuis met heel andere medicijnen en die sloegen goed aan, gelukkig. De hele zomer tobden we door, met geregeld doktersbezoeken en veel medicijnen. Lex kon lichamelijk niet veel meer, hij was meteen buiten adem.
De pijn in voet of knie bleek, na bloedonderzoek, toch echt jicht te zijn. Ook daar kreeg hij medicijnen voor, waardoor de pijn snel overging, en ook medicijnen die de jicht voortaan moeten voorkomen. Helaas kreeg hij toch nog zeer geregeld jicht-aanvallen.

Het dorpsfeest was dit jaar bij Marianne. helaas kwamen de boze buurvrouwen ook, en we kwamen er niet onderuit -tenminste, niet zonder een oproer te veroorzaken-, om Marguerite, Sylviane en Daniel elk twee zoenen te geven. Sylviane werd weer behoorlijk dronken en werd boos op Lex, die zich, volgens haar, bemoeide met haar gesprek met Guy. Lex keek alleen maar wazig hun kant op, die signaleert na een poosje niets meer van al dat Franse gekakel om hem heen! Ook daarna bleef Sylviane zich opdringen, ze kwam geregeld in nachtpon aan de deur om ‘wat te bespreken’ en werd zo opdringerig, dat we haar de deur weer wezen en haar vertelden dat we haar niet meer wilden zien.
Wat een gezeur toch elke keer weer met dat mens.

Zo naderden we het einde van de maand juli...een heel belangrijke datum, want Lex werd 65! Dat betekende: PENSIOEN!!!
Dat allereerste pensioen werd donderdag 23 juli gestort en, zoals we al maanden geleden afgesproken hadden, we gingen meteen uit eten!
René en Sonja kwamen ruim voor Lex’ verjaardag een weekendje, en trakteerden ons ook al op een etentje, Mariëtte en John kwamen een week van tevoren en Hans en Wietske waren de dag van Lex’ verjaardag present. John hielp hout zagen en binnen opstapelen en Hans monteerde een nieuwe keukenboiler. De oude was al maanden stuk en ik was er al weer helemaal aan gewend om een keteltje water op te zetten als ik warm water nodig had. De nieuwe boiler, van het eerste pensioen-geld gekocht, was een heerlijke luxe!

Van de kinderen en mij kreeg Lex een nieuw naambord. Ik had dat al maanden geleden besteld bij de smid in Nohan, en elke keer als ik langs moest komen voor overleg, zei ik tegen Lex dat ik naar mijn nieuwe klant, Madame Foutaise, moest. Foutaise betekent ‘onzin’. Monsieur Liesch en Marc zaten ook in het complot, want Lex zeurde hen de oren van het hoofd omdat hij een nieuwe naambord- plank wilde hebben, wat natuurlijk niet door moest gaan.
Op Lex’ verjaardag kwam ‘Madame Foutaise’ het naambord ophangen. Een paar dagen later lieten we de gevel schoonspuiten door een voorbijkomende sjacheraar, toen kwam het nog mooier uit.