47. Druk, druk, druk

De B&B liep dit jaar weer beter dan vorig jaar, gelukkig zit er een stijgende lijn in. Er kwamen onder andere twee politieagenten, Rob en Peter, die een survival-tocht voorbereidden, die eind september gehouden zou moeten worden, daar had ik het aardig druk mee, want ze spraken geenFfrans, dus ik regelde en belde wat af.
Mijn voormalig cursist Marco kwam met zijn gezin. Ze bleven een week, Marco trok de sigaren- rietstengels uit de vijver, die bijna helemaal droog stond, zodat hij er goed bij kon. De kinderen reden mee op de maai-tractor en we hadden natuurlijk weer een avondje kampvuur.

Daarna kwam Anhar, de Irakese jongen die een jaar een kamer in ons Almeerse huis had gehuurd. Hij bruiste van energie en nam de heg onder handen. In de kleine week dat hij er was, werd de hele heg gesnoeid en al het afval verbrand. Het waren erg warme dagen, dus Lex kon niet helpen. Tussen het werk door ging ik met Anhar naar de bekende toeristische dingen, we barbecueden en deden een heleboel spelletjes met elkaar op onze laptops. Het was een heel gezellige en nuttige week. Anhar en ik reden samen met de trein terug naar Nederland.

Hans en Joke kwamen begin september, zoals elke keer weer met een bus vol bruinkool- en geperst hout- blokken. En een stapel geïmpregneerd hout, waarvan Hans een nieuwe bank-om-de-notenboom timmerde, de oude had hij elf jaar geleden gemaakt, maar daar kon je niet meer op zitten, hij was helemaal vergaan. De nieuwe werd neergezet en de oude verbrand in de kampvuurkuil. We gingen, voor mijn verjaardag, uit eten bij de Thai in Charleville, want ik had van Loes, één van mijn Almeerse pedicureklanten, een ‘bon’ voor Lex en mij gekregen om daar te gaan eten. Het was weer heerlijk, vooral de gebakken garnalen waar Lex en ik totaal verslaafd aan zijn!

Eind september was de survivaltocht van politie Zeeland en West-Brabant. ‘Expeditie Robinson’ geheten. De leiding, 9 man sterk, sliep grotendeels bij ons en kwam al woensdag. De deelnemers begonnen de tocht donderdag. Sacha en Natasha waren bij ons en we gingen steeds overal kijken. Ze maakten vlotten, zwommen de Maas over met bepakking, wandelden eindeloos in gestrekte pas en met bepakking door de bossen van de éne plek naar de andere, moesten abseilen bij de Roche aux Corpias, klimmen en klauteren bij de Roc la Tour, slapen onder een zeiltje bij les Six Chênons, hout zagen bij ons, vieze dingen eten (zoals levende meelwormen, sprinkhanen en andouillette (ingewandenworst, een door de Fransen zeer gewaardeerde specialiteit) in het bos bij Haybes, blind rare dingen voelen, zoals kipfilet, dode vis en zagers...kortom, het was afzien. De leiding sliep bij ons in warme, zachte bedjes en ontbeet met vers stokbrood en croissantjes. Verschil moet er zijn!
De laatste avond werd -heel toepasselijk- gevierd bij restaurant ‘Robinson’ in Haybes en wij waren ook uitgenodigd. Lex kreeg een politiepet met een bedankje erop en een politiemes (en dat terwijl hij niets had gedaan! Ik had alles geregeld!!! Ik kreeg nog geen 'dankjewel!!!). Het was toch erg gezellig en heel lekker.

Toen het hele spul vertrokken was, begon het grote opruimen, schoonmaken en beddengoed-wassen. Ik ging met alle 14 kussens van alle 14 bedden in ons huis naar de supergrote wasmachine in Bogny. De B&B was schoon en klaar voor de winterslaap.

Een paar dagen later vertrokken we naar Almere, via Londen, waar Juri -hopelijk blij-  verrast werd door de aanwezigheid van zijn hele familie op zijn veertigste verjaardag We pasten met ons tienen maar net in zijn woonkamer, maar het was reuze gezellig!.

In de strijd tegen de steenmarter had Frédo een professionele val neergezet en onze vangkooi stond er ook nog steeds. De fouine had daar al een keer het ei uit gekregen zonder dat hij dichtklapte! Marcelle had ook zo’n vangkooi bij haar kippenhok staan en had daar al drie keer een jong exemplaar in gevangen. In de week dat wij in Londen en Almere waren, is er een volwassen fouine doodgereden gevonden voor ons huis en daarna hoorden we heel even niets meer op zolder, dus we waren al blij.
Helaas... het duurde maar even, het plekje van 'onze' marter werd al gauw ingenomen door een ander.

Zoals elk jaar kwam Juri weer met Kerst en Oud- en nieuw. We hadden gezellige, rustige dagen met z'n drietjes, met veel films en lekker eten, natuurlijk ook weer wafels eten bij Yvette, en zelfgebakken oliebollen en appelflappen met oud- en nieuw.