We hadden een winter met vrij hoge temperaturen en weinig sneeuw. Ik maakte mispel-gelei, Lex plaatste een nieuw drukvat voor de waterpomp. Monsieur Massin kwam niet, hoewel we hem belden, mailden en naar zijn huis gingen om zijn vrouw te vragen om hem nu toch echt te sturen. Lex bestelde dus een drukvat in Nederland en deed het zelf. In februari liet Monsieur Gérard de bomen achter de boze buurvrouwen omzagen. We hebben nu wel meer licht, maar ook meer wind en lawaai van de weg.Er reed een auto dwars door de elektriciteits-box tussen Gérard en ons, de gendarmerie kwam erbij, het was een hele consternatie. Gelukkig werd het huisje dezelfde dag nog gerepareerd.
28 april trouwden Sacha en Natasha in Amersfoort, daar gingen we natuurlijk heen. Het was een heel gezellige dag met, gelukkig, redelijk weer en het bruidspaar straalde de hele dag. Zij vertrokken op huwelijksreis naar Tenerife en Juri, Igor en Aeryn gingen een paar dagen mee naar Woieries. Het weer was precies goed om te wandelen, en dat deden we dan ook veel.In de B&B was het rustig, mede door het weer. We hadden wel een leuke groep van 7 Franse fietsers, waar we door uitgenodigd werden om een apéro te drinken op ons terras. De dochter van een mevrouw uit Hauts-Buttés, die nu in het bejaardenhuis daar zit, kwam elke maand een nachtje slapen met haar man. Hans en Wietske kwamen een weekend om een wasdroger te brengen, ik kon mooi meerijden op de heenweg en kon toen ook veel plantjes meenemen, Hans had ruimte genoeg! En ik had van Igor een bon van de Intratuin gekregen voor moederdag, dus dat was goed voor elkaar. We zijn nu een paar blauwe hortensias rijker...
Het werd langzamerhand tijd voor de moestuin, maar het regende steeds, en in grote hoeveelheden, zodat Jean pas heel laat kon komen fraisen. Toen snel de aardappels en uien erin, tussen de buien door. Zo ging het steeds, alles wat gezaaid was, verrotte in de grond en als er iets opkwam, was het slap en futloos. Yvette klaagde steen aan been en riep dat ze dit haar hele leven nog niet had meegemaakt.
Mijnheer Phillippot bracht het hout van onze affouage, het werd voor de garage gezaagd en gekliefd en Lex en ik stapelden het op tegen het hek van de boze buurvrouwen. Sylviane is trouwens al weer gescheiden van Daniël, die is vertrokken met medeneming van alle rollend materieel en onze oude caravan is ook verkocht. We hadden nog een akkefietje met Monsieur Phillipot, omdat Lex hem verkeerd verstaan had en dacht dat zijn werk 400 euro moest kosten. Dat bleek 240 euro te zijn. Gelukkig had ik hem alleen maar een beleefd briefje geschreven dat we 400 euro wel erg aan de prijs vonden...hij kwam het meteen rechtzetten en alles was opgelost.Philippe van Nathalie kwam, na veel aandringen onzerzijds, eindelijk de schrikdraad langs de dakrand spannen. Er kwam een aarde-pen, twee nieuwe stopcontacten, een transformatorkastje en langs de achtergevel 2 rijen schrikdraad. De kooien helpen niets, de eieren zijn steeds weg, en hoe ze het doen, weten we niet, maar de kooien klappen niet dicht. Slimme beesten, die steenmarters. Hopelijk blijven ze nu weg!