51. De garage en de schuur

Slopen!Op een mooie zonnige zondag in juli, toen Lex aan het maaien en ik aan het onkruid wieden was, kwam Marc dan toch eindelijk met een gedeeltelijke offerte. Het dak en het houtwerk daarvoor gaat Rudy Fortier doen en de ramen, de garagedeur en de schuurdeur Guy Liesch, die offertes moeten nog komen. De dag erop kwam Marc de graafmachine al vast brengen, terwijl wij nog aan het bijkomen waren van het schrikbeeld van een ongewisse financiële toekomst…we wisten immers nog niet hoeveel het in totaal zou gaan kosten….
Marc begon meteen enthousiast met het afbreken van een paar muurplanken van de oude houten schuur, die hingen nog aan een paar spijkers. Lex stookte alles op in de kampvuurkuil. Een dag later kwamen twee mannen van Rudy, die de dakpannen naar beneden gooiden en later, met behulp van Marc en zijn graafmachine, het houten geraamte van schuur en dak omver trokken. Bruikbaar hout voor de kachel werd door Marc in stukken gezaagd en in Lex' werkplaats opgeslagen. Ik was de 'brouetteuse', een ter plaatse bedachte term voor degene die met de kruiwagen heen en weer loopt, ('brouette' = kruiwagen). Het voor de kachel onbruikbare hout ging ook in de kampvuurkuil. De dag erop kwam Marc, om bij 30˚ in de schaduw de fundering uit te graven met de graafmachine. Diverse struiken die in de weg stonden werden uit de grond getrokken en gingen ook het vuur in. Daarna, het was nog steeds bloedheet, kwam het uitmeten, de bekisting en het betonijzer. Lex kreeg de schone taak van aangever toebedeeld; 'Lex, geef eens een grote plank, een potlood, houd dit eens vast, pak eens het blik spijkers, nee, niet de grote, de middelgrote…Lex…'Patron' …'Chef'… Die arme chef en patron Lex wist niet meer hoe hij het had bij die hitte en met zijn slechte longen!
Gelukkig moest Marc een dagje naar Parijs om iets te regelen voor zijn Hummer, die daar al acht maanden in de garage staat en nog niet gerepareerd is, dus we hadden een dagje vrij! Het koelde gelukkig ook lekker af.

De funderings-muurtjesTwee betonmolens waren er nodig voor de fundering. De bekisting ging eraf en Marc begon met het 'op hoogte brengen'. Omdat de grond erg afloopt naar achter, heeft Marc één aan het huis evenwijdige geul gegraven en vier haakse geulen tussen die geul en het huis in. Op de voorste komen geen 'parpaings' (grote, holle betonnen bouwstenen), op de volgende volgestorte geul twee en op de derde drie. De vierde is voor het schuurtje achter de garage, dat komt een stuk lager te liggen. Er werd bekisting gemaakt op de drie eerste sleuven, beton uit Marcs betonmolen erin. Hierop kwamen lateien en 'broodjes' voor de vloer. Marcs neef Lino, die hier in het dorp in de voormalige auberge woont, kwam helpen toen de derde betonmolen kwam. Het beton werd verdeeld, gladgestreken en met de 'helicopter' glad gemaakt. De schuurvloer werd ook gestort.
Marc groef geulen door de tuin, om de hemelwaterafvoer en de riolering van de B&B aan te sluiten op het bestaande hwa-netwerk. De tuin zag er daarna niet uit! Achterin waren de wilde zwijnen weer flink bezig geweest, en voorin dus Marc, het grootste wilde zwijn, zoals hij zichzelf noemde!

MurenDaarna kon hij beginnen met de muren. Lex hielp weer dapper mee, hij mocht de betonmolen aanzetten en schoonmaken en leerde een boel Franse woorden. Een voegspijker is een langue de chat, kattentong. Die werd door Marc aangeduid met een heel toneelstuk. Een schop in de lucht en een boos en hartgrondig 'miauw'… Een koevoet heet in het Frans een 'pied de biche' = hertenvoet. Daar werd dus flink bij geloeid, waarbij Marc opschepte, dat hij Nederlands sprak!.

René. Sonja, Melanie en Thijs kwamen een lang weekend om te helpen de vijver uit te baggeren. Marc had gelukkig het meeste al gedaan met de graafmachine.Het had al weken geen druppel geregend, dus de grond was erg droog, zodat Marc met de graafmachine haast overal bij kon. Het werd een troosteloos, modderig gat. Ik ging later nog een stekje van de waterlelie scoren, Marc had bagger, planten, kortom alles achter de heg gegooid. Sonja en Melanie plukten ook boontjes en tuinbonen, en een hele emmer bramen, waar ik een heleboel gelei van maakte. Sonja zaagde, heel stoer, het overgebleven schuur-hout met de kettingzaag klein voor de kachel, de onbruikbare restjes gingen op het kampvuur. René en Thijs legden de stapstenen die van het terras de tuin in gaan, weer op hun plaats. Om zulke kleinigheden bekommert aannemer Marc zich niet, die is van het grote werk!Uitbaggeren van de vijver

Marc maakte een goot aan de voorkant van de garage, met een rooster erop. Toen de muren klaar waren, hakte hij een gat voor de verbindingsdeur, die uitkomt in het halletje van de keldertrap. Hij gebruikte balken van de oude schuur als omlijsting en leistenen voor het trappetje, dat naar ons idee wel erg ver de garage inkwam. Wij wilden graag twee treden in de muur, hij vond dat niks en maakte er drie, waarvan één buiten de muur. Later zou blijken, dat dat een heel verkeerd idee was, maar het is nu eenmaal zo, dat wat Marc in zijn hoofd heeft, ook gebeurt, of je dat als 'opdrachtgever' nou wilt of niet!

Marc schraapte het gras voor de garage eraf met de graafmachine en daarna kwam er een vrachtwagen 'ondergrond' storten, om de toch zeker 40 cm. hoogteverschil naar de garage toe op te vullen…een auto kan niet springen! Daarna kwamen er twee vrachtwagenladingen grijs grint, dat Marc over ons hele plein verdeelde. Lex trilde het aan met een trilmachine.
Op mijn verzoek trok Marc ook nog een paar te grote of verkeerd gesitueerde planten uit de tuin. Met een graafmachine is dat zo gebeurd!

Lex met Floki (en Natasha en Vika!)Sacha, Natasha en haar vriendin Vika kwamen een paar dagen. Floki, hun nieuwe hond, kwam ook mee. Als echte oma en opa mochten we op hem passen, dat ging prima, alleen het uitlaten vond hij erg eng. Wat kan dat diertje van nog geen half jaar hard trekken! Logisch, het is een sledehond…
De laatste dag dat ze er waren, kwamen Hans en Joke voor hun jaarlijkse weekje 'rust en ruimte'. Ze waren nèt binnen, of er reed een auto met een noodvaart vlak langs hun auto over ons voorplein, dwars door onze reclame-paal, door de struiken van Monsieur Gérard, en met een zwieper terug, dwars door de elektriciteitskast. 'Ik reed echt niet hard, hoor', zei de man die uitstapte. Ha ha! Het was een wonder, dat hij nog leefde, een kwartier daarvoor stond Marcs vrachtwagen nog op de plek waar hij doorheen raasde! Ik belde de gendarmerie en Lex, Hans en ik veegden het grind van de weg. Daar werd de politieagent boos over, want we hadden een gevarendriehoek neergezet, en 'dat hinderde het verkeer'. Hij had waarschijnlijk liever, dat een soortgelijke idioot als de verongelukte automobilist, één van ons dood zou rijden… Wat een etters zijn de meeste Franse gendarmes!Dwars door alles heen!

Hans, Joke en ik bevestigden 60 m' hekwerk achterin de tuin, tegen de door Claude flink kort gesnoeide heg. Er ging heel wat ijzerdraad doorheen, maar daar komen de wilde zwijnen niet meer door!  Fingers crossed…

De CV vertoonde kuren en we belden iemand uit Hautes-Rivières, die dezelfde dag nog kwam en de ketel schoonmaakte. De pomp deed het ook niet, daar bestelde Lex bij Igor een nieuwe voor. Terwijl de monteur met de ketel bezig was, liet Lex het drukvat leeglopen, want de waterdruk was waardeloos, als je de WC beneden doortrok, stonden de mensen die in de B&B aan het douchen waren, ineens droog…. Tot Lex' grote schrik ontstond er een lek, het bleek dat er een leiding helemaal dichtgeslibd was door het ijzerhoudende water hier. Gelukkig had de verwarmingsmijnheer hier ook verstand van en hij repareerde het meteen! Super geregeld!

De dakplatenDe dakplaten werden gebracht toen ik in Almere was. Rudy kwam met een andere mijnheer om het houten geraamte voor de daken te maken en daarna gingen de platen erop. Marc bemoeide zich natuurlijk weer overal mee. Zo had hij bedacht, dat de rioolpijp van het toilet op de B&B, die buitenom naar beneden loopt en nu in het zicht zit, omdat de garage een stuk lager wordt dan de voormalige schuur, omkleed moest worden met dezelfde kleur staal als de dakplaten. Rudy maakte die 'schoorsteen' en Marc zaagde piepschuim op maat om de pijp te isoleren. Iets, wat Rudy totaal onnut vond, maar Marc vond het absoluut noodzakelijk. De pijp werd zo verstopt en het was inderdaad veel mooier.

Daniëlle en Mitchell kwamen een weekend en René en Sonja kwamen toen ook gezellig. Sonja plukte mispels, een emmer vol, want de gemeente had aangekondigd dat ze snel met het door mij aan de burgemeester gevraagde trottoir zouden beginnen en dat de mispelstruiken dan kort gesnoeid zouden worden. De mispels werden op kranten uitgespreid in het bloemenkamertje, want ze moeten verrot zijn voor je er gelei van kan maken.

Nu alleen nog een kleurtje...Bruno, de geweldig handige timmerman van Liesch, die hier in huis alle deuren en ramen heeft geplaatst, kwam op een vrijdag in oktober de tussendeur erin zetten, want Lex en ik moesten een week naar Nederland en dat vonden we geen leuk idee met een houten plaat, die met twee spijkers vastzit, als enige belemmering voor geboefte om bij ons naar binnen te gaan. In die week dat we er niet waren, werden de garagedeur, de schuurdeur en de ramen geplaatst. Toen we de vrijdag erop thuiskwamen, kwamen we erachter dat de tussendeur maar een klein stukje open kon, want de rails voor de garagedeur zat in de weg! Er lag een briefje op tafel van Bruno, dat hij dat probleem maandag op kwam lossen, maar Lex had er een hard hoofd in…

Bruno kwam maandag inderdaad en zorgde er eerst voor, dat de deur naar de kamer andersom ging draaien. Het was een boel werk, maar het werd prachtig. Het leuke oude deurbeslag dat aan de kelderkant van de deur zat, kwam nu aan de kamerkant. Lex verfde het zwart, schitterend! 
Daarna zaagde Bruno een hoekje uit de bovenkant van de tussendeur, zodat die nu wel helemaal open kan. Het uitgezaagde hoekje plakte hij in de sponning. Als de deur dicht is, zie je er niets meer van! Als Marc ietsje minder eigenwijs was geweest, was dit allemaal niet nodig geweest…

KLAAR !!!Woensdag kwam de crépiste met zijn zoon/hulpje. En Marc, natuurlijk! In drie dagen tijd werd alle crépi aangebracht. Ze spoten het erop en smeerden het glad, dan moest het een nacht drogen en de volgende dag werd het 'gekrabt' met een ijzeren plank met scherpe tanden. Het WC-raampje, dat altijd al een doorn in mijn oog was, vanwege de nergens bij passende rode baksteen, werd ook in de grijze crépi gezet en het door opaatje dichtgemetselde en door Marc weer uitgehakte raam in de achtergevel ook. Prachtig!
We dronken champagne om de voltooiing van het garage-schuur project te vieren! In drie maanden tijd is er iets groots verricht!

Mooi!