53. Rustiger tijden breken aan

Ik had zeven jaar lang elke drie weken (dat is meer dan honderd keer!!) per trein heen- en weer gereisd naar Almere om te pedicuren en dat geren en gevlieg werd wel erg vermoeiend. Ik had daarom besloten dat ik voortaan nog maar één keer per zes weken zou gaan. Dat beviel geweldig goed, ons leven werd veel rustiger. Lex was ook blij, want die vond die periodes dat hij alleen was bar ongezellig.

Het nieuwe jaar begon trouwens niet echt goed voor hem, hij had al vanaf begin december last van vlekken, pijn en jeuk op zijn borst, rug en armen en hij voelde zich helemaal niet lekker. Hij bleek gordelroos te hebben. Dat is naar…

Ik oogstte de boerenkool, die de afgelopen zomer, toen de opgekomen zaadjes uitgezet moesten worden, niet meer in onze tuin paste en die ik bij Marcelle mocht zetten. Ik had een kruiwagen vol en was een hele ochtend bezig met wassen, snijden, blancheren en invriezen. Maar we genoten van deze Hollandse maaltijden, vooral omdat er geregeld sneeuw viel, het was echt winter!

Ook in februari lag er nog een dik pak sneeuw. Hans en Wietske kwamen een weekendje en later Igor en Aeryn. Het vroor 12°, dus we waren meestentijds binnen, aan het Monopoly spelen. Igor won de meeste spelletjes, hij zat er dan ook bij als een vastgoedmagnaat!

Voor Pasen gingen we een weekje naar Almere, Juri kwam daar ook naartoe en we gingen samen, traditiegetrouw, naar de Matthaüs. Daarna met zijn drieën weer naar Woieries, waar Juri nog een paar dagen bleef, voor hij weer terugging naar Londen, waar hij naarstig verder zocht naar een koopflat.

Vlak na deze gezellige periode kreeg Lex longontsteking. Hij was behoorlijk ziek, slikte en inhaleerde een heleboel medicijnen, waaronder prednison en twee soorten antibiotica, en moest dag en nacht aan de zuurstof. Gelukkig knapte hij snel weer op en voelde zich na zijn ziekte zelfs beter dan de jaren ervoor, zodat hij ook weer zin kreeg om te klussen. Het was een prachtig, warm voorjaar en daarna volgde een droge, hete zomer. Dagenlang kwam het kwik boven de 35°, waardoor Lex absoluut binnen moest blijven. Yvette en ik trouwens ook!

Lex beitste het door hem gemaakte traphek tussen het garagehalletje en de trap naar de kelder en ik dichtte –eindelijk-- het lek in de vijver.
Lex maakte een handrailing naast de rabarber in de moestuin voor Yvette, die steeds meer moeite heeft haar evenwicht te bewaren. De moestuin werd ingezaaid, maar de hele zomer door moest ik elke avond water geven vanwege de droogte en de oogst was niet zo groot als andere jaren.
Lex legde een paadje aan van het terras naar de deur van de nieuwe schuur en hij verbouwde de pergola, zodat de –zeer kort gesnoeide—blauwe regen nu naast het schuurtje de kant van het huis op kon groeien. Ik was al maanden op zoek naar een aardbei-vanille pluimhortensia en we vonden er uiteindelijk in bij de Botanic in Cliron. Die kwam in het 'caravanperk'.

Aan het begin van de zomer kwamen René en Sonja, ze brachten aardbeien mee voor de jam, die Sonja en ik kleinsneden en invroren voor verwerking op een later tijdstip. Ze hielpen ook het hout dat tussen de boze buurvrouwen en de garage lag, en dat inmiddels goed droog was, naar de stal te transporteren. Later, op de warmste dag van het jaar, het was 38°, kwam Phillippot nog met 9 stère, die werden in de garage opgestapeld.

Toen de droogte en de ergste hitte voorbij waren, kregen we fikse regenbuien. Na afloop van één van die regenbuien kwam ik tot de ontdekking, dat ik alle ramen van de B&B nog wijd open had staan om te luchten, de hitte bleef daar hangen en op de warmste dag was het er 33° geweest… arme gasten! De regen had op de voorkant gestaan en de Disneykamer en de woonkamer waren drijfnat. Ik dweilde 2 volle emmers water van de vloer in de zitkamer en het duurde een week voor de vloerbedekking van de Disneykamer droog was. Moet je maar opletten, Janny!

We hadden een paar jaar geleden kennis gemaakt met mensen van de stichting 'Buitendoor', die survival-achtige tochten en kampen voor jongeren organiseren bij ons in de buurt. Ze hadden een keer een kamp gehad bij ons aan de overkant in de met-bakken-uit-de-hemel-regen. Deze keer was er een rugzak gestolen en er moest aangifte worden gedaan bij de gendarmerie in Monthermé. Of ik wilde helpen, want ze spraken weinig of geen Frans. Ik dacht dat het in een half uurtje wel bekeken zou zijn, maar we zaten en drie uur!  Als dank werd er een prachtige bos bloemen bezorgd van Buitendoor. Leuk!

Sacha en Natasha kwamen een weekendje met Floki, gelukkig was het droog en zonnig en vooral: niet meer heet! We konden zelfs een keer barbecueën.

Belachelijk vroeg in het jaar, al begin augustus, kwamen de wilde zwijnen de tuin van Monsieur Gérard omploegen. En met omploegen bedoel ik ook echt omploegen…tot tegen het huis aan lag werkelijk de hele tuin overhoop. Wij hadden erg met hem te doen, maar waren stiekem blij dat ze onze tuin voorbijliepen….tot ze dat een keer niet deden! Rechts achterin was het hele grasveld op de schop gegaan, en de nacht erna nog een keer hetzelfde stuk, zodat je de plaggen ook niet meer recht kon leggen, die waren totaal versnipperd. Tot onze grote vreugde kwam later dat jaar Marc, als ridder op het witte paard, of liever: als vriend op zijn graafmachine. Hij groef het hele stuk af en dumpte alles in de geul die aan de rechterkant van de tuin liep voor de afwatering (die had hij zelf in het begin, achttien jaar geleden, gegraven). Die geul was erg onhandig als je de heg wilde snoeien en hielp ook niet echt. Aan het eind werd een drainagepijp ingegraven, die uitkwam op de vijver.

Ik haalde de stapstenen die rechts van het terras naar beneden leidden eruit en gebruikte ze in het caravanperk. Die stenen waren niet handig als Lex het gras maaide en zijn nu wel handig als 'binnendoortje' als je naar de moestuin of het regenwatervat naast de garage wilt lopen.

Na mijn verjaardag kwamen Hans en Joke weer een week. Het was nog steeds schitterend weer en we besteedden vele dagen aan het 'zwijnvrij' maken van onze tuin. Marc had voor ons betonijzer-matten in repen geknipt en die maakten we met dik ijzerdraad vast in de heg, zo dicht mogelijk tegen de stam aan. De 30 m' achterkant van de tuin hadden we vorig jaar al gedaan, nu deden we de 100 m' van de zijkanten. Knap zwijn dat er nu nog doorkomt!

In de herfstvakantie kwamen Igor, Astrid, Beau, Aeryn en Sem en Astrids zus met man en twee zoons. We moesten nog steeds heel erg zuinig zijn met water, er zijn diverse huizen in het dorp waar de put droog staat. Twee minuten douchen en lang niet elke dag, kraan dicht bij het tanden poetsen, WC doortrekken met een klein beetje water…we hebben het prima gered die dagen, met 12 mensen in huis, complimenten! Toen ze weg waren, ben ik het beddengoed maar bij de grote wasmachine in Bogny gaan wassen!
Igor had zijn nieuw verkregen drone meegenomen en maakte luchtfoto's van ons huis…tot het harder ging waaien en de drone wegvloog om te landen tussen de paarden in Guys weiland! 
De kinderen plukten appels…32 kilo heerlijke appels van één klein boompje! Dit jaar is een reusachtig appel-jaar, ik blééf appelmoes maken.
Igor legde de waterleiding aan voor de tuinslang-haspel die Lex voor zijn verjaardag van de kinderen had gekregen. Helaas bleek de in het trapje naar de garage ingegoten pijp niet bestand te zijn geweest tegen de druk van al dat beton…de koperen pijp was helemaal dichtgedrukt en er kwam geen druppel water door. Wordt vervolgd…

Kort nadat ze waren vertrokken, gingen we een paar dagen naar Londen om Juri te helpen, die inmiddels was verhuisd naar zijn nieuwe, prachtige flat.

Yvette, die elke zondag bij haar zus Marcelle gaat eten en dan langs de mispelhaag loopt, hield de groei en de verkleuring van de mispels haarscherp in de gaten en waarschuwde me dat we ze nodig moesten plukken…ze waren prachtig bruin en de nachtvorst was er ook al overheen geweest. Prima dus om mispel-gelei van te maken. Ik plukte een grote emmer voor ons en een kleintje voor haar. Eigenlijk wilde ze het zelf doen, maar dat vond ik niet zo'n goed idee…ik was veel te bang dat ze zou vallen als ze zo boven haar hoofd moest plukken.
Ik was twee hele ochtenden zoet met die mispels, Yvette een hele middag. Er zitten grote pitten in en dat is erg lastig als je de hele vieze, gekookte prut (want je kookt ze in z'n geheel, schillen en al) door de passeerzeef draait. Maar het resultaat mocht er zijn: ik had 32 potten en Yvette 18. Wij komen de winter wel door!

Half november werden de kriebels Lex te machtig en versierden we het huis voor Kerst. Juri kwam ruim voor de Kerst en Sacha een dag ervoor, met Floki. Natasha kwam niet mee en Sacha vertelde dat ze het niet meer samen konden vinden, of eigenlijk, dat zij het beter kon vinden met een ander…dus dat ze uit elkaar gingen. We hadden het desondanks heel gezellig, met een stapel pakjes onder de boom en een boel lekker eten. Sacha liep met zijn arm in een geïmproviseerde mitella, want Floki had wat abrupt aan de riem getrokken tijdens het uitlaten…
Er werden weer een boel films gekeken.
Lex en Sacha bakten samen oliebollen en appelflappen (dat was een gevalletje van: de lamme helpt de blinde). Ze waren zalig!