55. Veel visite in de herfst en de winter.

De broeibak van HansIn september kwamen Hans en Joke, met als verrassing voor mijn verjaardag een grote broeibak (met ramen uit een caravan), die ter plekke in elkaar gezet en gebeitst werd. Yvette en ik kunnen in het voorjaar een vroege start maken met de moestuin!
René en Sonja kwamen ook een paar dagen en Sonja, Joke en Hans haalden alle stenen uit de kampvuurkuil. Ik heb de smid in Nohan gevraagd om een ronde, ijzeren 'damwand' van 2 meter doorsnee en 60 cm hoog als afbakening van de kampvuurkuil te regelen, die zou er dit jaar nog moeten komen. Hopen we.
Bij de vijver hebben we eigenlijk ook een flinke damwand nodig, want die is voor de zoveelste keer lek. Die lekkage, en het feit dat het een erg droge zomer was, zorgden ervoor dat er bijna geen water meer in de vijver stond, zodat ik gemakkelijk alle riet en waterplanten eruit kon halen. Toen ik zo lekker bezig was te kliederen met water en modder (en van top tot teen onder gespetterd was), zag ik uit een ooghoek een ringslang zwemmen bij de waterlelie. Toen ben ik maar gestopt!

Wat dieren betreft hadden we meer visite: aan de overkant, tegen de bosrand, zagen we geregeld twee herten grazen, erg leuk. Minder leuk was de muizenplaag in huis…we kochten vijf muizenvallen en heel veel gif-korrels en roeiden er een heleboel uit. Soms vingen we er drie per dag! Door het jaar heen gebeurt het geregeld dat we een muis horen achter de gipsplaten van het plafond of de muur, maar dit werd te dol. Als je daarover moppert in het dorp, is steevast het antwoord: 'Ah, c'est la campagne' (Ach, het is het platteland). Vliegen-, vlinders-, lieveheersbeestjes-, duizendpoten-, steenmarters-, muizenplagen… C'est la campagne!

De oude en de nieuwe pompNog minder leuk was de ellende met het water. Toen Hans en Joke er nog waren, hadden we al problemen met de pomp, hij lekte behoorlijk en toen dat verholpen was, bleek een elleboogstuk verstopt met vieze, keiharde prut, waarschijnlijk ijzer, want er zit hier veel ijzer in de grond. We vonden het raar dat hij daarmee verstopt was, want we hebben daar vorig jaar speciaal filters voor laten installeren. Maar misschien was het al bijna dicht voor die filters werden geplaatst?
Toen we met Hans en Joke naar Charleville waren geweest en met ronde buiken van het Thaise eten thuiskwamen, was de waterdruk weg en de pomp kokend heet. De loodgieter kwam weer en was een hele dag alles aan het schoonmaken, nakijken en proberen…maar geen water. We vermoedden dus dat de put droog stond. Gérard had er ook last van, maar de rest van het dorp niet, en dan is het vreemd dat de onze leeg zou zijn, want dat is een heel goede put volgens de dorpelingen en hij had nog nooit droog echt gestaan, niet bij ons, maar ook niet bij het vieze opaatje en zijn vrouw.
Haar wassen...niet zo simpel!Als extra probleem hadden we voor vier nachten twee  hoogbejaarde Franse dametjes op de B&B…die toch wilden komen, ondanks mijn waarschuwingen, want ze hadden al twee maanden geleden gereserveerd en wilden niet meer veranderen. Ze zaten er niet zo mee dat er geen stromend water was, zeiden ze dapper, maar ik moest wel veel gieters, emmers en flessen naar boven slepen. Voor Yvette natuurlijk dito. Gieters met regenwater uit de tonnen in de tuin voor het doorspoelen van de WC en emmers en flessen drinkwater uit de kraan aan het begin van het dorp, waar Lex elke dag een paar jerrycans ging vullen.
Gelukkig ging het flink regenen en toen er ruim 3 cm was gevallen en Monsieur Gérard kwam vertellen dat zijn waterdruk weer prima op peil was, zette Lex de pomp weer aan. Gelukkig! Er kwam een boel water door de filters omhoog…tot het stopte. Lex liet lucht ontsnappen uit de druktank en het stroomde weer…tot het weer  stopte.
Ik belde dus maar weer het loodgietersbedrijf en 'onze' loodgieter, Eddy geheten, stond dezelfde middag op de stoep, om tot de conclusie te komen dat het niet aan het water lag, want dat was er nu genoeg, maar toch aan onze pomp, die met 18 jaar bejaard genoemd mocht worden. Hij is 'fatiguée' (moe), zei Eddy. De volgende dag kwam hij met een nieuwe, die werd geïnstalleerd en het wonder geschiedde…we hadden weer water uit de kraan! Wat heerlijk! We konden weer douchen!

Yvette jarig...fotoalbum als cadeau23 Oktober werd Yvette 90 jaar. Dat werd iets eerder op een zaterdag groots gevierd door de hele familie met een etentje in les Six Chênons.  Wij waren ook uitgenodigd, maar dat wij kwamen, bleef tot het laatste moment een verrassing. Nicht Claudine uit Reims was de tweede verrassing.
Philippe, die les Six Chênons heeft gekocht, is een aardige, behoorlijk alternatieve figuur, die het eten serveerde in een korte broek…in oktober… Het restaurant is ook bijzonder geworden, plafonds, muren en vloer zijn zwart en het meubilair bestaat uit tafels en banken van (heel harde!) dikke eiken balken.
Het eten was ook bijzonder, we hebben groenten gegeten waar we nog nooit van hadden gehoord en om nou te zeggen dat het heerlijk was…euh…maar wèl apart!
Het vlees was daarentegen verrukkelijk, een hele gebraden Ardenner ham,  die Philippe, voor de gelegenheid even gehuld in een zwarte katoenen schortjurk, uitgebreid  liet bewonderen voor hij aangesneden werd.
Yvette werd verwend met veel aandacht en een gemeenschappelijk cadeau: een fotoboek over 'vroeger', waar de hele familie van genoot. Als toetje was er, natuurlijk, champagne en taart. Van een banketbakker, gelukkig.
Wij werden ook nog in het zonnetje gezet, omdat we al tien jaar voor Yvette zorgden. 'Eerst alleen huisbazen, nu vrienden van tante Yvette' stond op het kaartje bij het bloemstuk. Erg lief.
Om zes uur waren we thuis. Het was een hele zit, 6 uur op die houten banken. Gelukkig waren voor Yvette, Marcelle en Claudine stoelen met een kussentje erin neergezet.

Potje risk spelenIgor, Astrid, Beau en haar vriend Casper, Sem en een vriendje van Sem, Damian, kwamen een lang weekend. Het huis was weer even gevuld met gezellige drukte. Casper, Sem en Damian timmerden bijzettafeltjes in opa's werkplaats en er werd fanatiek Risk gespeeld. Yvette kreeg cadeautjes en bloemen, want de dag nadat ze weggingen, was ze ècht jarig. We  hingen natuurlijk de (Franse) vlag uit en lijnen met vlaggetjes. We hadden een taart met frambozen, haar lievelingsvruchten, besteld bij de bakker. Yvette was bijna de hele dag weg met Marcelle en haar dochter Annette, ze moesten naar een afscheid-nemen van een overleden familielid. Maar toen ze terug was, dronken we champagne met haar en Annette en aten taart, 's-Avonds om half acht kwam er een boel visite,  de drie dochters van Jean en Ginette en Claude, de oudste zoon van Marcelle, met aanhang. Ze hadden een uitgebreide feestmaaltijd meegenomen. Jammer genoeg had Yvette om 7 uur al gegeten…

De oude apotheekEind oktober kwamen Hans en Wietske een nachtje slapen.
Ik maakte een vertaling voor het Office de Tourisme, de meubels van de oude apotheek van Monsieur Dubois zijn verhuisd naar een zaaltje in de Abdij, dat helemaal is ingericht als een apotheek uit  lang vervlogen tijden, met allerlei mooie oude potten en andere spullen. Lex en ik kregen daar een privé- rondleiding van Chantal, gevolgd door een drankje bij haar thuis.

Begin december viel er een centimeter of drie sneeuw. Jammer genoeg was er geen sneeuw toen Juri en later Sacha en Floki er waren. De eerste week van Juris verblijf was hij in Woieries, met Kerst waren we uitgenodigd bij Igor en Astrid, ze waren net verhuisd en hielden eerste Kerstdag een housewarmingparty, en we vierden natuurlijk Sems 15e verjaardag. Tweede Kerstdag vierden we Kerst met elkaar. Daarna reden we met z'n drietjes weer terug naar les Woieries. Sacha en Floki kwamen de dag erna ook voor een week.
Lex bakte de traditionele oliebollen en appelflappen.


Slaatje