Door de confinement en de droogte kregen we haast geen gasten dit jaar, maar er belde toch een Waals-Belgische mijnheer, of hij twee nachten kon komen. Ja, dat kan, maar U kunt niet douchen, want we hebben haast geen water in de put. Dat vond hij 'Pas de problème'. Hij was de hele dag aan de wandel en toen hij de derde dag vertrok, stonden we even te kletsen over zijn auto, een Twingo. Ik vertelde dat ik die van mij, ooit, zo'n geweldige auto vond. Dit alles natuurlijk in het Frans. Aan het eind van die dag kreeg ik een mailtje, dat zijn Twingo en hij weer veilig thuis waren (50 km verderop!). Ik stuurde een mailtje terug en toen bleek dat hij nèt met pensioen was, hij was leraar Nederlands en Engels geweest. We bleven mailen en het bleek dat hij perfect Nederlands sprak!
Hierna volgde een natte periode, in de laatste week van september en de eerste van oktober regende het ruim een kwart meter. De vijver liep helemaal vol. En weer grotendeels leeg… Later kwam hij weer vol en liep wel weer leeg, maar niet zo ver meer en veel langzamer. Ik belde Marc en die zei dat er 'sable de carrière de Givet' vermengd met cement achter de golfplaten gestort moest worden. Liesch gevraagd of hij dat kon leveren, inclusief mankracht. Ja dat kon…maar blijkbaar niet dit jaar meer. We wachten af.
23 Oktober werd Yvette 91. Natuurlijk kreeg ze geen visite. Wij kochten een taart, bloemen en champagne en zo vierden we het gezellig met z'n drietjes. We hadden een flinke oogst van de Cox Pippin-appelboom. Die werd opgeslagen in de garage. De worteltjes werden gerooid en in kratjes in de schuur gezet. Daarna gingen de zeilen weer over de moestuin, tegen het onkruid. De boerenkool stond tactisch helemaal aan de rand.
De tweede confinement, inclusief formulieren om de deur uit te mogen, begon op 29 oktober en eindigde 15 december. Alle winkels weer dicht en in de supermarkten werden hele schappen afgesloten met zeilen in verband met oneerlijke concurrentie.
Uit balorigheid bond ik ook alle beren op oma Iets kleuterstoeltje en Rudolf het pluchen hert een mondkapje voor.
In ons huis bevond zich een gigantische hoeveelheid speelgoed, van de jongens vroeger, van Aeryn vroeger en gekregen van allerlei mensen. Er waren zelfs nog spelletjes van mijn ouders bij…Ik ben erg bezig met opruimen, voor-later-als-we-er-niet-meer-zijn, dus ik wilde het meeste kwijt. Het leukste was natuurlijk om het aan zielige kindertjes te geven, maar hoewel je anders zou vermoeden, zijn zielige kindertjes niet zo makkelijk te vinden. Marcelle beloofde in de krant te kijken of er speelgoed gevraagd werd ergens, het was tenslotte bijna Kerst.
Ik sleepte alle lego, playmobiel, ministeck, boekjes, puzzels, spelletjes, pluche dieren en los speelgoed naar beneden. Lex en ik vermaakten ons met het uitzoeken van de lego en de playmobiel, alles wat incompleet was of stuk, ging weg. Ik naaide de playmobiel op stukken met fleurig papier beplakt karton, alle cowboys apart, alle boerderij-dingen bij elkaar, enzovoorts. Cellofaan erover en: hele berg leuke Kerstcadeautjes! Lex schuurde alle blokken uit de blokkendoos schoon waar 'Juri', 'Sacha' of 'Igor op stond. De mannetjes hadden blijkbaar nogal wat bezittingsdrang gehad, vroeger, bij het met blokken bouwen. Er kwam een stapel spullen voor Frankrijk, met Franse gebruiksaanwijzingen, en een kleiner stapeltje voor Nederland. In de Disneykamer hielden we nog wel wat voor eventuele bij ons in de B&B verblijvende kindertjes.
Kerstavond aten we bij John en Mary, heel gezellig en heel lekker.