Les dames de Meuse
Vlak bij het plaatsje Laifour stroomt de Maas langs drie enorme rotsen. Het is een rustige plaats en het leven lijkt daar stil te staan. Toch verhaalt de plaatselijke legende dat op deze plek de duivel vergaderingen hield met alle heksen uit de wijde omtrek. De Dames de Meuse hebben een wonderlijke oorsprong... als je de legende moet geloven. Hier volgt de vertaling van een gedicht van Dacremont dat vertelt ‘hoe het allemaal gekomen is’.
Op een mooie ochtend kreeg de Graaf van Rethel in zijn landhuis bezoek van drie koene jongelingen, de zonen van Hierges. De dochters van de Graaf, drie blonde maagden, beloofden die jongemannen eeuwigdurende liefde.
Voor ze verliefd werden, hadden die knapen gezworen dat ze op kruistocht zouden gaan naar Palestina. Op een avond vertrokken ze, met het kruis op de borst en lieten aan hun dames de zorg voor hun kasteel.
Liefde verdrijft liefde, als het allemaal te lang duurt: de trouweloze liefde verdreef de gezworen liefde. Maar toen, op een nacht, kwam in het ommuurde kasteel een verschijning langs, als een akelige droom.
Aan de inktzwarte hemel bliksemden lichtflitsen. Uit de diepe aarde kwam geweeklaag. In de hel weergalmde een lugubere klacht. De kruisvaarders hadden de heilige stad Jeruzalem ingenomen.
Terwijl de dames van het kasteel de drie jongelingen verraadden in de armen van hun angstige minnaars, lagen in Jeruzalem, bij het schijnsel van kaarsen die drie jongelingen, de zonen van Hierges, op hun knieën.
Maar de Heer nam die nacht onverbiddelijk wraak: zonder meelij veranderde hij toen voor altijd de dames van het kasteel in drie enorme rotsen die voorgoed deze spookachtige vorm behouden moesten.
Sindsdien, langs de Maas, of de bloemen zich nu openen of dat ze verwelken... de dames van het kasteel, die verraadsters van de liefde, nu onbeweeglijke rotsen, zij huilen voor eeuwig....
|