22. Helpende handen

Toen we de volgende keer kwamen, waren de rietgorsjes uitgevlogen en de eend zat op 8 eieren. Elke dag gingen we kijken tot ik op een middag allemaal lege schalen vond. Ik meldde al verheugd aan mama, Hans en Joke dat de eendjes geboren waren, maar in de dagen erna zagen we geen kleine eendjes en de moeder vertrok... ze hadden niet geleden onder het natuurgeweld van het onweer, maar waarschijnlijk onder ander natuurgeweld, van een vos of een roofvogel.
We waren er triest van...

Niets helpt zo goed tegen verdrietigheden als hard werken, en dat gebeurde dan ook! Joke had zich er van te voren al enorm op verheugd dat ze mocht gaan hakken en ze was dan ook dolblij dat op de klussenlijst stond: ‘poezenkamer kaal hakken’. Dat had ik er natuurlijk speciaal voor haar genoegen op gezet, want echt urgent was dat werk nou niet bepaald, maar Joke begon enthousiast met een hamer en een beitel op de muren in te hakken. Hans had een provisorische deur gemaakt van een plaat hardboard, maar het gruis stoof toch nog overal. En met ‘overal’ bedoel ik ook echt OVERAL... Vooral toen Joke de boorhamer ontdekte! Ze was niet te stuiten, hakte, schepte het puin in een emmer en gooide die leeg in de onvolprezen glijgoot (die gemaakt was van een vangrail en die ons als zodanig al vaak goede diensten had bewezen en die Hans speciaal voor dit doel uit de greppel in de tuin had gevist). Onder aan de glijgoot stond een kruiwagen, die Hans steeds achterin de tuin ging legen. Na drie dagen hakken was de kamer kaal en ik van half 7 ’s-ochtends tot half 12 bezig het huis weer enigszins stofvrij te krijgen.

Lex had mij het weekend gebracht, maar moest weer terug om nog een week te werken. Hij had, voor hij wegging, de stopcontacten in de slaapkamers van het appartement gemaakt, want ja, het wonder was geschied: Marc had de muren klaar. Ze waren nog behoorlijk nat, maar gelukkig was het de eerste dagen mooi weer en konden we goed ventileren.

Hans aardde de waterleiding. Ik wist niet dat een waterleiding geaard moest worden, maar nu is het gebeurd en kunnen we dus geen schok meer krijgen als we de kraan open draaien. Joke en ik verplantten de treuriep van het terras naar links naast de vijver. De geweldige schaduw die die malle boom zou moeten gaan geven komt straks ten goede aan de kikkers! Wijzelf zetten wel een parasol neer, dat werkt ook prima, want als we op die iep moeten wachten voor schaduw...
We plantten ook een fluweelboom achter in de tuin, die zijn zo mooi rood in de herfst.

Donderdag kwam dan toch eindelijk de EDF om 3 fasen aan te leggen. Gelukkig maar dat Hans er was, want de door Ad zo prachtig gemonteerde stoppenkasten moesten er weer uit, anders hadden ze geen ruimte om te werken. De twee monteurs gingen met de hoogwerker aan de gang en Hans demonteerde de boel en monteerde alles weer toen de EDF-meneren klaar waren.
Vanaf nu hebben we drie fasen en kunnen Ad, Hans, de EDF en iedereen die zich verder zorgen maakte over onze installatie, tevreden zijn!

Mama genoot van het gedoe en de drukte en poetste ondertussen het koper, dat weer op z’n plaats in de steenvorm werd gezet na de grote schoonmaak.

Toen Joke klaar was met hakken en Hans met de elektra, begonnen ze samen aan de grote klus van het verven van de muren van het appartement. We hadden 20 liter muurverf gekocht en een stel flesjes kleurstof en ik had heel zachtgeel in mijn hoofd. De grote truc was, om alles door elkaar te mengen, want we wilden alles hetzelfde...daarvoor gebruikten we de grote gele teil, alle witte verf ging erin en 6 flesjes kleurstof en dan maar mengen met de boormachine. Het werd een zonnig geel kleurtje, waarmee Hans en Joke aan de gang gingen. Joke deed de grote stukken met de roller en Hans de randjes en kantjes. Ondertussen schuurde en beitste ik de 5 deursponningen en deuren. Toen Lex zaterdagavond aankwam, was er een heleboel gebeurd!

Maandag gingen we met ons allen een dagje naar Charleville, om van alles te kopen bij Leroy-Merlin: vloerbedekking voor de slaapkamers, afdeklatjes voor de deursponningen (die ook geschuurd en gebeitst werden), zachtgele verf voor de radiatoren en donkerbruine beits voor de brug, want die was te licht naar onze zin, een vouwdeur voor de bezemkast van het appartement, die Lex bij de kassa vergat, zodat hij de volgende dag terug moest om hem op te halen, gordijn-ophang-stokken met ringen, behang voor de trap bij ons en behangrandjes voor de boerderijkamer met allerlei dieren erop. Mama trakteerde op eten bij de Cora, waar Hans, Joke en ik natuurlijk ook nog uren rond liepen, terwijl Lex met mama al vast naar huis ging.

Hans en Lex begonnen met het installeren van de keuken, wat Lex alleen afmaakte toen de familie weer vertrokken was. Er werd een extra schuin wandje gemaakt achter de kookplaat, om de afzuigkap op te hangen. Die afzuigkap was ook een verhaal op zich...Lex had hem gevonden toen hij de vuilnisbakken van het padvindersclubhuis naast Trouvaille buiten zette, als een soort goede daad. Deze goede daad werd meteen beloond, want achter de vuilnisbakken lag een buitengewoon vieze, vette, maar verder prima roestvrijstalen afzuigkap. Lex nam hem mee naar huis, maakte hem schoon (dat kostte hem een hele zondag) en we bestelden een onderdeel dat kapot was via internet. Dat schakelpaneeltje werd vervangen en voor elf euro hadden we een perfecte afzuigkap! Hans had de vloer van de zolder open gemaakt om de pijp door te voeren en Lex monteerde de afzuigkap op het nieuwe muurtje. Toen werd alles getegeld met de tegeltjes die we bij Leroy-Merlin hadden gevonden en die redelijk bij de tegeltjes van het aanrechtblad passen, al vonden we ze wel een beetje saai van kleur, en gevoegd.

Toen we weg gingen, waren de muren geverfd, de deuren, deurposten en afdeklatjes gebeitst, de keuken helemaal klaar. Marc zou in de tussenperiode de afdekvloeren storten en dan was het de beurt aan John voor het tegelwerk van vloeren, badkamer en WC!

John, Mariëtte, Daniëlle en Ma kwamen zondagmiddag en we konden lekker buiten zitten. Maandagochtend werden de tegels geleverd. John begon meteen een meesterplan op te stellen en legde, om een idee te krijgen, een hele rij tegels diagonaal in de gang, want Lex had bedacht dat diagonaal gelegde tegels mooier was dan recht gelegde. Na een paar uurtjes rekenen, lijnen spannen en tegels verschuiven, besloot John dat de lange wand met het voormalige hooiluik erin recht verklaard werd en het uitgangspunt zou worden van waaruit de tegels gelegd gingen worden. Hij stortte de eerste spatel tegellijm op de vloer. De eerste van heel veel! Die dag kwam de helft van de kamer klaar, de dag daarna de andere helft en de derde dag (om 8 uur ’s-avonds!) de gang.

John werkte zo hard, dat hij geregeld droge T-shirts aan moest trekken. Daniëlle hielp ook mee en legde eigenhandig een tegel in de kamer en een piepklein stukje op een hoekje bij de trap. De vierde dag werd de hele vloer gevoegd. Lex rende honderden keren trap op – trap af om tegels te snijden in de deuropening van de stal, waar hij de snijmachine op een tafel had gezet, zodat het koelwater naar buiten liep. De machine kon niet steeds buiten staan, want er vielen geregeld beste buien.

Mariëtte en ik wiedden het onkruid en deden boodschappen. Mama zorgde voor het eten, deed spelletjes met Daniëlle, stofte en zoog en kwam geregeld de werkzaamheden bekijken. Cursisten Joop en Els kwamen op de terugweg van hun Franse huis bij ons lunchen en onze vorderingen en het appartement bewonderen. Ik had van een vriendin van Els een heleboel spullen gekregen voor het appartement, zoals servies, bestek, een strijkplank, kopjes en glazen, een broodrooster, staafmixer, strijkbout en ga zo maar door. Perfect!

Marc kwam langs toen John net begonnen was en leende ons zijn tegelsnijder, die Lex dankbaar gebruikte bij het tegelen van de badkamer en de WC. Marc vertelde ons ook dat hij het plafond dan weliswaar zou aanstrijken, maar dat wij het daarna dan toch echt nog moesten witten. Dat viel tegen...en dat lieten we hem dan ook duidelijk merken. De keren dat hij tijdens deze veertien dagen langs kwam, kreeg hij dan ook steevast om zijn oren ‘als je het plafond aanstrijkt...lekker dik, zodat wij niet meer hoeven te verven’  We hoopten maar dat die boodschap doorkwam!

Massin had nog geen douchebak geleverd, dus Mariëtte en ik gingen langs Fides om het daar over te hebben. Zij belde meteen haar man (‘ik heb hier je Hollandse vriendin in de winkel, ik geef je haar nu aan de telefoon’), die beloofde dat hij er een mee zou nemen en die konden we dan ’s-middags ophalen. Dat gebeurde en Lex kon de bak plaatsen. Daarvoor moest hij eerst en gat boren in de vloer, daar was hij een halve dag mee bezig, maar ook dat kwam voor elkaar.

Mariëtte beitste de brug voor de tweede keer, want die vonden we te licht en dat paste niet bij de rest. Ze lag op haar buik op de brug om de dikke eiken balken te beitsen, maar het resultaat mocht er zijn! Daniëlle beitste het bankje. Daarna wilden we het tractorschuurtje bruin verven, maar de verf die we gekocht hadden had een akelig poepkleurtje. Ik reed dus naar het dorp en kocht een pot zwarte verf, die we erdoorheen mengden. Dat was stukken beter en het schuurtje werd prachtig. Daarna beitste Mariëtte de plinten. Twee keer, lekker buiten, want het weer was opgeklaard.

Daniëlle vroeg zich af wat er in dat geheimzinnige schuurtje stond, en Lex liet de tractor zien. Dat vond ze wel gaaf en na een poosje reed ze als een echte coureur op de tractor over het terrein!

John had graag de badkamer en de WC ook afgehad, maar toen ze vrijdag vertrokken, moest dat nog gebeuren. Wij waren al heel erg dankbaar dat de vloer helemaal klaar was en begonnen dus zelf dapper aan het tegelen van de WC. Tijdens die werkzaamheden kwamen Arpana en Bert langs, onderweg naar Wassenaar vanuit Zwitserland. Natuurlijk hielden we vol trots een rondleiding en ze waren zeer onder de indruk.

Lex maakte de keuken van het appartement helemaal af, de plinten op zijn plaats, de deurtjes werden recht gehangen en de koelkastdeur werd aangepakt. De koelkast zit namelijk in een keukenkastje en die twee deuren horen verbonden te zijn met een soort schuif- mechanisme, zodat ze samen open gaan. Maar dat schuifje was kapot. Lex had op de zaak van een klant een nieuw setje gekregen en dat werd gemonteerd.

Zaterdag was weer het jaarlijkse dorpsfeest. Mathieu was langs gekomen met een lijst, waar je op in kon vullen wat je mee zou nemen. Ik dacht ludiek te zijn en schreef me in voor sausjes. Ik had twee grote potten pindakaas en maakte dus een grote pan vol pindasaus en ook nog potten vol whiskysaus en knoflooksaus.
Tja... bijna alles bleef over. Ze proefden heel beleefd en zeiden dat ze het lekker vonden, maar namen één keer en daarna niet meer. De pindasaus heb ik toen maar ingevroren. De andere saus heb ik nooit meer teruggezien...
De barbecue begon om 1 uur en was heel gezellig, maar jammer genoeg hadden de twee oude echtparen Marcelle en Michel en Blanche en Léon zich ‘te moe’ verklaard en waren er niet bij. Tot onze schrik ontdekten Lex en ik dat wij toen de ‘dorpsoudsten’ waren! Daar werden we natuurlijk flink mee geplaagd door het hele dorp.
Er waren weer veel salades en taarten, maar geen lam deze keer, want Philippe heeft geen schapen meer en Patrick van Nathalie is weg, de liefde is over... maar er was genoeg te eten!
We waren om elf uur thuis. Uitgeput van het Franse geratel.

Toen Lex de WC had getegeld, ging ik voegen en Lex ging verder met de badkamer. De dag erna hielp ik ook mee lijm smeren en tegelen in de badkamer.. We hadden een perfect systeem : ik smeerde een stuk in met lijm aan de éne kant van de badkamer en Lex begon daar te tegelen. Daarna smeerde ik aan de andere kant en begon daar zelf te tegelen. Ondertussen sneed Lex alle tegels die pas gemaakt moesten worden en plakte die erin, terwijl ik weer begon te smeren. De dag daarna voegde ik de badkamer. Daarna werden de keuken, de WC en de badkamer gekit.
Onze handen waren zo ruw, dat we ze elke dag een paar keer insmeerden met voetenzalf. Want ik had natuurlijk ook mijn pedicurespullen weer bij me en behandelde ondertussen nog behoorlijk wat klantjes.

Lex was jarig en kreeg een boel kaarten. Van mij kreeg hij een weerstation met wind-, neerslag-, temperatuur-, luchtvochtigheid en luchtdrukmeter. Een prachtig elektronisch apparaat, dat we ter bestudering mee terug naar Almere namen, want we hadden in Woieries geen tijd om uit te zoeken hoe het werkte!

Marc kwam langs met Lionel, zijn nieuwe hulp en we dronken champagne.
Marc had dikke pret over onze vloerbedekking. Hij was het om te beginnen al helemaal niet eens met Lex’ keus om vloerbedekking in de slaapkamers te leggen. ‘Dat wordt veel te gauw vies en stoffig, neem toch tegels, dat is schoon’. Maar Lex wilde met alle geweld vloerbedekking en dus hadden we leuke, vrij hoogpolige, beige-bruin-wit gemêleerde vloerbedekking uitgezocht bij de Leroy-Merlin, die gelijk met de tegels geleverd zou worden. Maar al wat er kwam, geen rol vloerbedekking. Ik ging dus bellen.
‘Ja mevrouw, het probleem is, het is niet op voorraad en de fabriek is nu gesloten vanwege vakantie, mogen we u voor dezelfde prijs iets lichtere, maar wel duurdere vloerbedekking sturen?’ Eerst wilden we die ‘iets lichtere’ nog gaan bekijken, maar eigenlijk hadden we geen halve dag de tijd, dus Lex zei tegen me ‘laat ze die iets lichtere dan maar sturen’.
Die kwam.
En was egaal WIT.
WITTE vloerbedekking in een verhuur- appartement. Marc kwam niet meer bij van het lachen en ik had er een knoop van in mijn maag. Maar Lex riep zonnig: ‘het is prachtig, ze zijn er maar voorzichtig mee en als het na een paar jaar vuil is, doen we er wel iets anders op de vloer’.
Ik had visioenen van omgevallen koffiekopjes bij ontbijtjes-op-bed, omgevallen glaasjes wijn bij romantische avondjes-op-bed en spugende kleutertjes met chocoladevingertjes...

Een van de laatste dagen kwam Sacha’s baas Wilco met vrouw en drie zonen langs om het huis te bekijken. Ze waren enthousiast over de ruimte en de vorderingen. Een van de jongens verdwaalde bij het zoeken naar het toilet en de ander vroeg zorgelijk hoe we dat nou allemaal konden bekostigen. We dronken gezellig buiten koffie.

De laatste dag brachten we alle tegelafval en andere troep naar de stort en spraken met Francis Massin af dat hij de wastafel, de WC en het fonteintje, diverse radiatoren, de keukenkraan en –boiler en het nog te leveren afzuigsysteem voor keuken, WC en badkamer zou monteren in onze afwezigheid.
We zetten alles op de juiste plek klaar en hoopten er het beste van.