23. Zelf weer de handen uit de mouwen

Die hoop bleek ijdel te zijn. Toen we weer kwamen, was er helemaal niets gebeurd: Bouillot had de plafonds nog niet aangesmeerd en Massin geen sanitair en radiatoren aangesloten.
Dat was een grote teleurstelling en we hadden best een katerig gevoel, vooral omdat we thuis de werkzaamheden tot in de puntjes hadden voorbereid, we hadden alle materialen voor het afmaken van de badkamer en WC in Nederland gekocht, omdat we geen tijd wilden verliezen met het rijden naar de Leroy-Merlin in Charleville. Dat is altijd een heel leuk uitje, maar je bent zo een dag kwijt, en we hadden maar een week de tijd.

De buitenlamp bij de voordeur lag in het bloemenkamertje, die was waarschijnlijk door een groep rugzak-vakantie-jeugd gesloopt en Gérard had hem -heel technisch- met een schroevendraaier verder gedemonteerd en binnen gelegd. Lex’ eerste klus was dus de reparatie van die lamp. Hij maakte er ook een nieuw achterplaatje voor en meteen een plaatje voor de windmeter, die op de rozenboog kwam te staan, zodat de wind er van alle kanten ongehinderd langs kan waaien.

Maandagochtend gingen we langs Monsieur Liesch z’n timmerwinkel, waar we hout haalden om een bezemkast in de gang van het appartement te maken en een balustrade en trapleuningen bestelden.

Thuis begon Lex meteen met de fabricage van de bezemkast en ik ging het plafond van de boerderijkamer witten. We hadden, na rijp beraad, besloten dat we niet op Bouillot gingen wachten voor dat plafond, want dan zouden we niet veel kunnen doen en we wilden proberen om in ieder geval één kamertje klaar te krijgen. Ik witte het plafond 3x en toen moest het maar goed zijn.
Met tweezijdig plakband werden de lichtgevende sterretjes er op geplakt, op Lex’ verzoek ook een paar in de formatie van de Grote Beer !

We ‘vierden’ onze 35-jarige trouwdag door in onze verfplunje bij de TV een biefstukje bordje-op-schoot te eten. Niet erg romantisch, maar we waren gewoon te moe om uit eten te gaan, en daarbij, uit eten ga je in Frankrijk tussen de middag, en dat zagen we al helemaal niet zitten.

Lex maakte de bezemkast af en ik verfde de kast en de tussendeur geel met de roller. Lex stortte zich op de drempels van de gang en de deurpost-latjes en toen ik een hele ochtend naar klanten was, legde hij de vloerbedekking in het boerderijkamertje. Nee, niet die witte! We waren  toch tot de conclusie gekomen dat dat misschien niet zo praktisch zou zijn en hadden in Nederland bij de Kwantum vloerbedekking-tegels gekocht, groene voor de boerderijkamer en beige voor de leliekamer.
Het sneeuwtapijt leggen we dan later wel in de poezenkamer, als we die opgeknapt hebben.

De plinten werden pas gemaakt en de gordijnroe opgehangen. Ik streek de gordijnen en hing ze op. We plakten het behangrandje met boerderijdieren op de muur tegen het plafond en toen kon de kamer gemeubileerd worden. Dat viel nog niet mee, want er moest van alles van zolder komen en daar stond het aardig vol... en alle spullen die we nodig hadden, stonden natuurlijk achteraan!Lex haalde een slaapbankje naar beneden, een hoge witte kast en een bureautje. De bedden die tot nog toe los van elkaar in de poezenkamer hadden gestaan, kwamen als stapelbed in de boerderijkamer. Schilderijtjes werden opgehangen (ik plakte met dubbelzijdig plakband een grote vloerpuzzel op een plaat hout) en de kamer was klaar !
De volgende keer moet ik het bankje nog overtrekken met een ander stofje, want dat wat er op zat, paste aan geen kanten bij de kamer. Daarvoor bestelde ik thuis in Almere nog een koeien- dekbedovertrek, dezelfde als die ik voor het stapelbed had gekocht.

Lex vond op de zolder een haveloze kapstok, die onder het stof en oude verfresten zat. Hij maakte hem schoon, poetste de stang, die van koper bleek te zijn, beitste het hout en... we hadden een prachtige kapstok!

Ondertussen was de regen opgehouden en kon ik het onkruid wieden, dat natuurlijk weer uitbundig groeide. Aan maaien kwamen we niet meer toe, vooral niet omdat de tractor het niet deed, omdat je de sleutel niet meer in het slot kon steken. Lex demonteerde het slot en nam het mee naar Almere, we moeten dus op zoek naar een nieuw slot.

Als laatste zou Lex de deur in het kamertje hangen. Oeps... de deur paste niet, hij was te lang. We zaagden er een paar centimeter af... en toen bleek hij ook te breed te zijn geworden van het vocht. Bouillot kwam langs en zei dat het ook snertdeuren waren. Tja, wisten wij veel, ze waren in de aanbieding en zaten er nu eenmaal in, daar was niets meer aan te doen. De volgende keer moet Lex de deuren (waarschijnlijk allemaal) dus korter en smaller maken...

Toen we zondag op het punt stonden om weg te gaan, kwam Marc met zijn felgele vrachtwagen de steigerdelen brengen. Ik deed nog gauw even zijn voeten, de steiger werd uitgeladen en Lex en Marc bedachten hoe hij neergezet moest worden.  Marc zei, dat hij van plan was om over 2 weken te beginnen met het uithakken van de voegen. We hoopten dat hij vooral de plafonds zou doen, dan konden we de volgende keer de leliekamer doen, en als Massin dan de loodgietersboel klaar zou hebben... ook de badkamer en de WC.

We aten nog een crackertje met kaas, ik ging nog een uurtje naar bed en laat in de middag gingen we pas op huis aan.

In oktober gingen we weer voor een week naar Frankrijk. Sacha en Stella waren in de tussentijd een paar dagen in het huis geweest, om hun verloving te vieren (Sacha had Stella ten huwelijk gevraagd tijdens een tocht met een luchtballon, en gelukkig had ze ‘ja’ gezegd! Zo waren ze meteen al in de wolken...)
Sacha en Stella hadden al verteld dat Marc druk aan het hakken was met een pneumatische boorhamer (jammer genoeg precies tijdens hun verblijf, zodat de rust van het verloofde stel ver te zoeken was geweest).

Toen wij aankwamen was de punt van de zijgevel helemaal met leisteen bekleed, Rudy had schitterend werk geleverd, hij had het door ons gekozen donkerrode motief erin gemaakt, waarover het hele dorp erg enthousiast was. En wij vooral!
De voegen waren uitgehakt, maar nog niet opnieuw gevuld met waterafstotende specie. Het oeil de boeuf was al wel ingemetseld naast de deur, gezandstraald en wel. Om de één of andere onnaspeurbare reden had het opaatje die prachtige blauwstenen oeil de boeuf met teer besmeerd, en dat had Marc er allemaal af-gezandstraald. Zo’n oeil de boeuf diende vroeger om het binnen opgepompte water door de muur te voeren voor de drinkbak van de dieren buiten.

Binnen had Marc nog niets aan de plafonds gedaan. Dat was een domper. Maar Massin had wel alles aangesloten, dus dat was fijn. Dachten we....maar dat kreeg later in de week nog een venijnig staartje... Trouwens, de ventilatie in keuken, badkamer en WC was hij vergeten. En het ergste was: de ketel weigerde alle dienst en binnen in het huis was het maar 11°. Gelukkig hadden Sacha en Stella het wel warm gehad, maar nu was het afgelopen met de ketel. Ik belde meteen Fides, die vertelde dat er een onderdeel besteld was, dat er al had moeten zijn, maar niet was gekomen. Woensdag, was nu de verwachte aankomstdatum van het onderdeeltje dat met een vonk de olie moet laten ontvlammen.

Lex stak dus de houtkachel, de oliekachel en de elektrische ventilatiekachel aan en de kamer werd de komende dagen aardig warm, hoewel we wel midden in de nacht uit ons bed moesten om nieuw hout in het kacheltje te stoppen, anders ging het uit en moesten we het de volgende morgen weer opnieuw aansteken. De rest van het huis bleef ijzig koud, als we naar de badkamer gingen riepen we: we gaan even naar de koelcel. Monsieur Gérard kwam ons, heel lief, een elektrische radiator lenen voor het appartement, want ja, gewerkt moest er worden!

Ik had nog een dekbedhoes met koeienprint gekocht, die kwam als bekleding om het slaapbankje in de boerderijkamer, dat stond meteen een stuk leuker.

Lex zette de plafonds van badkamer en WC in de voorstrijk en later in de witsel. Ik deed hetzelfde met het plafond van de leliekamer. De sloten van de deuren van badkamer en WC moesten vervangen worden, ze waren voor een sleutel en dat is niet handig. Ik haalde allerlei bouwmateriaal in Revin. Twee keer. De tweede keer kreeg ik zelfs een hand van de meneer van de Bricomarché! Tja...vaste klant inmiddels, nietwaar!
Lex monteerde licht, douchecabine, plankjes, hing allerlei spullen op, zoals een WC-rol houder en haakjes voor handdoeken. Ik kleedde de badkamer en WC aan. Kikkers voor de WC en lavendel voor de badkamer. Leuk!

Massin kwam woensdagavond en de ketel werd gerepareerd. Hij vertrok, Lex deed de verwarming in het appartement aan... en toen bleek de grote radiator, die gerepareerd was omdat hij lekte, nog steeds te lekken. De wastafelaansluiting lekte ook en Lex, die zich de hele week al redelijk grieperig voelde, zag het toen eventjes allemaal niet meer zitten, raasde en tierde, wilde naar huis en dat rothuis verkopen en die k...Massin en als hij het niet kan, laat hij dat dan zeggen en Bouillot doet ook al niet wat hij belooft en ik ben het spuugzat en ik heb het helemaal gehad met die lui ...en... en....

Lex ging om acht uur naar bed en kwam er om tien uur nog even uit, om een cheeseburger te eten die ik diepgevroren had gekocht.
Die waren vreselijk vies.
De volgende dag, toen Lex de wasmachine aansloot, waar hij veel werk aan had gehad om hem presentabel te krijgen, vlogen de stoppen om onze oren. Ook die was dus niet goed.

Ik was ook niet erg blij, want ik moest de kelder van het roet ontdoen, dat in dikke lagen rondom de ketel lag. En roet is vet, zwart en vies en heel moeilijk op te ruimen!

Liesch bracht de houten balustrade voor de gang. Die was vreselijk lelijk en plomp, het leek wel een hok voor een olifant. We besloten hem te gebruiken op zolder en een elegantere gesmede versie te laten maken door een kennis van Marc, die ook het Franse balkonnetje nog moest maken voor de openslaande deuren.
Zo tobden we door, met de moed der wanhoop.

Vrijdagavond kwam Marc, ik deed zijn voeten onder het genot van een glas champagne en Marc troostte Lex  ‘(ce n’est rien, des bricoles’ – dat is niets, kleinigheden – zei hij over al onze rampspoed) en beloofde de voegen klaar te hebben voor 15 november en de plafonds van kamer en gang (de rest hadden we inmiddels al zelf gedaan) voor het eind van het jaar. En misschien zelfs de trap.
Mooi.

Zaterdag werd de leliekamer behangen met het behang vol gouden Franse lelies.
Dat was leuk.
En zondag legde Lex de tapijttegels en maakte hij de plinten. Er kwam een mooie lelijke lamp aan het plafond en de deuren van de badkamer en WC (die toch gewoon pasten, gelukkig) werden afgehangen.
Zo werd deze dramatische week toch nog positief afgesloten!